________________
૩૩૯
વાહ હતેા. તેણે એક વખત મુનિની વાણી સાંભળી ત્રીજુ અદત્તાદાન વિરમણુ વ્રત ગ્રહણ કર્યું. એક દિવસ ગુણુધર ધનના લાભના અર્થ સાથે લઇ વેગવાળા ઘેાડા ઉપર બેસી દેશાંતર ચાલ્યેા. તેવામાં ઘેાડાના વેગને લીધે સાથ ભટ્ટ થઈ તે એકલેા જંગલમાં નીકળી ગયા. માર્ગમાં લક્ષમૂલ્યવાળી સુણમાળા પડેલી જોઈ, પરંતુ ત્રીજા વ્રતના ભંગ થશે તેમ ધારી તેણે લીધી નહિ. આગળ ચાલતાં ઘેાડાની ખરીથી ઉખડી ગયેલી ભૂમિમાં દ્રવ્ય પૂર્ણ તામ્રકુંભ જોયા, પણ તેને કાંકરા તુલ્ય માની આગળ ચાલ્યા. તેવામાં અકસ્માત્ તેનેા ઘેાડા મૂર્છા ખાઇ ભૂમિ ઉપર પડચા. તે જોઈને તેણે મનમાં વિચાર્યુ કે આ ઘેાડાને જે સજીવન કરે તેને મારૂં સવ દ્રવ્ય અપણુ કરૂં. પાણીથી તૃષા લાગવાથી તેની શેાધને માટે તે આગળ ચાલ્યા, તેવામાં એક વૃક્ષે બધેલે પાણોના ઘડા અને પાસે પાંજરામાં રહેલા પાપટ જોયા. પાટે કહ્યું કે હું સુભગ !
આ ઘડામાંથી તું જળ પી. હું તેના સ્વામીને કહીશ નહિ. સાવાહે કહ્યું કે તૃષાને લીધે પ્રાણ ચાલ્યા જશે તે અનેક ભવને વિષે પાસ થશે, પરંતુ પરનું અદત્ત તા હું લઈશ નહિ. વ્રત પાળવાની આવી દ્રઢતા જોઈ શુકપક્ષી પેાતાનું મૂળ સ્વરૂપ પ્રગટ કરીને મેલ્યા કે હું સૂય નામે વિદ્યાધર છુ, ગુરૂ પાસે તમે ત્રીજી ત્રત લીધું તેની મેં પરીક્ષા કરી, પણ તમે પ્રતિજ્ઞાના ભંગ કર્યો નહિ, એમ કહી તેની પાસે ઘણું દ્રવ્ય મૂકી ઘેાડે સજીવન કર્યાં. તે દ્રશ્ય તેણે ન લેતાં કહ્યું કે ઘેાડાને સજીવન કરનારને મારૂં સર્વ ધન આપવાને મેં વિચાર કર્યાં હતા તે પ્રમાણે તમે આ ધન લેા. તે બંનેમાંથી કાઈ એ ધન લીધું. નહિ, છેવટે એવા નિશ્ચય કર્યો કે આપણે બંને જણાએ પેાતાનું
