________________
૧૧૬
મધ્યસ્થ. ૧૫ અસંબદ્ધ. ૧૬ પરાર્થ કાપભેગી. ૧૭ વેશ્યાવત્ ઘર વાસ પાળનાર. ૧ સ્ત્રી–સ્ત્રીને અનર્થની ખાણ ચંચળ અને પ્રાયઃ નરકે લઈ જનારી જાણ થકે હિતેચ્છુ પુરૂષ તેને વશવતી
ન થાય. ૨ ઈદ્રિય–ઈદ્રિયરૂપ ચપળ ઘોડાઓ હંમેશાં દુર્ગતિના
માર્ગ તરફ દોડનારા છે તેમને સંસારનું સ્વરૂપ સમજનારે પુરૂષ સભ્ય જ્ઞાનરૂપ રસી (દેરડી) થી રેકી રાખે છે. ૩ અથ–આયાસ તથા કલેશનું કારણ હોવાથી ધન અસાર
છે, એમ જાણીને બુદ્ધિમાન પુરૂષ તેમાં જરાએ લેભાતે નથી. ૪ સંસાર-સંસારને દુઃખરૂપ, દુખફળ, દુઃખાનુબંધી તથા વિટંબના રૂપ અને અસાર જાણીને તેમાં રતિ ન કરે તે. ૫ વિષય–ક્ષણમાત્ર સુખદાયી વિષને હંમેશાં વિષ સમાન ગણીને, ભવભીરૂ તથા તત્વાર્થને સમજનાર પુરૂષ વિષયમાં વૃદ્ધિ ન કરે. ૬ આરંભ–તીવ્ર આરંભ વજે, નિર્વાહ નહીં થતાં કદાચ કાંઈ કરવું પડે તે અણઈચ્છાથી કરે તથા નિરારંભી
જનને વખાણે અને સર્વ જી ઉપર દયાળુ રહે તે. ૭ ઘર—ઘરવાસને પાશ (ફાંસાની માફક) માનતે થકે દુખિત થઈ તેમાં વસે અને ચારિત્ર મોહનીય કર્મ
જીતવાને ઉદ્યમ કરે. ૮ દર્શન–શ્રદ્ધા સહિત રહે. પ્રભાવના અને વર્ણવાદ (પ્રશંસા) વગેરે કરતો રહે અને ગુરૂની ભક્તિવાળે થઈ નિર્મળ દર્શન ધારણ કરે.
