________________
૨૮૧
સાકરિયે મત્રની આગળ રત્નાના ઢગ કર્યાં. હાથ જોડીને વિન ́તિ કરીઃ “ કૃપા કરે ! આ વિનશ્વર લક્ષ્મીને સ્વીકારે.” “ શેડ ! હવે હું
'
શાશ્વત તીની સેવામાં નિર્ભીય છું. જ્યારે મારે જરૂર પડશે ત્યારે લઈ જઈશ, હમણાં નહિ.”
તીર્થયાત્રા
સાજણદે ઘેાડે બેઠા.
ગિરનારની તળેટીમાં આવી પહોંચ્યા.
એ....ચાર દિ’વીત્યા હશે, ત્યાં સમી સાંજને ટાણે પાટણથી એક સાંઢણી સ્વાર ગિરનારની તળેટીમાં આવી ઊભા.
તે સીધા જ સાજણ દંડનાયકના ઉતારે આવી પહોંચ્યા. દડનાયકને પ્રમાણુ કરી, તેણે પાટણપતિને પત્ર હાથમાં મૂકયે.. પત્ર વાંચતાં જ સાજણુદે સર્વ વાતને કળી ગયા ! આગન્તુક સ્ત્રારને કહ્યું: “હું સૌરાષ્ટ્રને રંતુ મૂકીને હમણાં પાટણ આવી શકું એમ નથી. મડ઼ારાજાને મહેસુલ તુરતમાં જોઈતુ હોય તા જાતે અહી આવીને લઈ જાય.” આગન્તુક રાજપુરુષ તા સાજણુદેને પ્રત્યુત્તર
સાંભળી અવાક્ થઈ ગયે. દડનાયકના આ પ્રત્યુત્તરના સિદ્ધરાજ પર કેવા ભયાનક પડઘા પડશે, એ કલ્પનાએ તેને ધ્રુજાવી દીધા.
સિદ્ધરાજને મહામત્રીના સંદેશા મળ્યા. તેના જીદ્દી સ્વભાવ આગથી ભડભડી ઉડયેા.
તેજોદ્વેષી રાજપુરુષોનું મંડળ પાસે સફળ પડવાથી
