________________
જેમાં આંબામાં મહેર ખીલેલા છે અને કેસુડાના પુષ્પથી ઉદ્યાન લાલ બની ગયું છે, અને કેયલના મધુર ટહુકારે મુસાફરનું હૃદય વિંધી નાંખ્યું છે, નવીન સોયાવાળા સકલ ઝાડે બનેલ છે, અને જોરાવર કામદેવનું રાજ્ય પરેલ છે, તે વસંતઋતુમાં કામદેવના હીંચકાની કીડા આરંભાણું છે, તેમાં અત્યંત મને હર વેષ વાળી ગુણિકાઓ અને કૌતુકવાળા બહુ નગરના લેકે આવે છે ને તે કામદેવના હીંચકામાં પ્રથમ ચડવા વિષે કામરતિ અને કામ પતાકાને વાદવિવાદ થયો, તેથી નગરના મહંત પુરૂએ કહ્યું કે-ખોટા. સોભાગ્ય અને મહાનપણાના મદ વડે શું ઝગડે છે ? જેની લાખ સેનેયા અર્થિજનને દાનમાં આપે, તેજ આ હીંચકામાં પ્રથમ બેસે. કેમકે ઉદારતા વિના મેટાઈ મળતી નથી, તેથી તે બને ગુણકાએ અમારા સામું જોયું, ધનેશ્વરે સ્વીકાર કર્યું, અને મંદવિભાવવાળા મેં સ્વીકાર્યું નહિ, તેથી કામ પતાકા વિલખી બની, લકેએ તેની મશ્કરી કરી, અને કામરતિને લોકેએ વખાણી, ભાટ ચારણેએ તેણીની બિરુકાવળી ગાઈ, તે હિંચકા ઉપર ચડી, લાખસોનૈયાનું દાન આપ્યું, તેથી મને બહુ ખેદ થયે, અને વિલખ બની કામ પતાકાને ઘરે ગયો નહિ અને વિચાર્યું કેધન નહિ હોવાથી મારે માનભંગ સહજ છે, અને નગરમાં રહું તે પરાભવ થાય, કેમકે નિર્ધનને કેઈ સગુ કે મિત્ર નથી, તેમજ ગૌરવ તથા મહાજનની ગોષ્ઠી નથી, વિલાસ અને બુદ્ધિ નથી; કુલજાતિ વિદ્વાનપણું અને વિજ્ઞાન નથી; અને નિધનનું રૂપ અને વિનયપણુ લોકમાં શોભતે નથી; તેથી દેશાંતરમાં જઈ કઈ પણ ઉપાયે મહા ધનને પેદા કરું,
