________________
હ, તે પણ રાક્ષસ યમદાઢા સરખી કુટિલ ભ્રકુટી ચડાવી. પલંગથી કુમારને ખેંચવા લાગ્યો, તેથી કુમારે સુતા છતાં જ વજી પ્રહાર સરખા દારુણ દઢપાદનો પ્રહાર તેની છાતીમાં લગાવ્યો, તેથી તે રાક્ષસ અદશ્ય થઈ ગયે. તે વાર પછી એક દિવ્યપવાળે અને દેવતાઈ અલંકારવાળે પ્રસન્ન મુખવાળો દેવતાઈ પુરુષ આવ્યો, અને કુમાર પાસે બેઠે, તેણે કહ્યું કે–હે કુમાર! તારું સાહસ બલ અને અદ્વિતીય રૂપ આશ્ચર્યકારી છે, તેથી મારા મનને પુરુષોમાં રત્નસરખા તમેએ આનંદ પમાંડે છે. તે તમને જે ઈષ્ટ હોય તે કહો. જેથી તેની પ્રાપ્તિ કરાવું. તેથી અહ દિવ્ય આકૃતિ આ દેવની છે. એમ કૌતુકવાળા બની કુમારે કહ્યું કે હે અતિથિમાં પ્રેમાળ !તમે કેણુ છે ? અને કેણે આ નગરને ઉજ્જડ બનાવ્યું છે, તે તમો અત્યંત આગ્રહ ન હોય અને
સ્વકાર્યને વિનાશ થતો ન હોય તો કહે. જક્ષ પણ કુમારના મધુર વચને ખુશ બન્ય, અને ગુણની ખાણ એવા હે કુમાર! સાંભળે એમ કહી કહેવા લાગે– આજ ભરતક્ષેત્રમાં વધમાન નામનું નગર છે તેમાં
અપરિમિત ધનવાળે ધનેશ્વર શેઠીઓ જક્ષે આપેલ છે, હું પણ તે નગરમાં સેમદેવ બ્રાહ્મઉ ર ર માં સ્વ ણને પુત્ર સમપ્રભ નામને હતે. વૃત્તાંત અને તે નગરમાં જ પરસ્પર હરીફાઈ
વાળી ગણિકામાં ઉત્તમ કામરતિ અને કામ પતાકા આ બે વેશ્યાઓ છે. કામરતિ ગણિકામાં ધનેશ્વર આસક્ત છે; અને કામ પતાકામાં હું આસક્ત છું. એમ કેટલેક કાળ ચાલી ગયે, એકદા વસંતઋતુ આવી,
