________________
૫૪
વીતાવ્યે, અને પલંગમાં કુમાર સુતા, અને વાંદરી પણ આરીમાં સુઈ ગઈ.
તિલકસુંદરીની પ્રાપ્તિના ઉપાયની ચિંતાવાળા કુમાર જેટલામાં રહ્યો છે તેટલામાં સનગર ખળતું દેખે છે, અગ્નિજ્વાળાના સડસડાટ શબ્દ સંભળાય છે, અને ફુટતા એવા વાંસડાના તડતડાટ સંભળાય છે, પડતા એવા મહેલેાને ભડભડાટ શબ્દ સંભળાય છે, અને રાજભુવન અગ્નિની જ્વાલાએ યુક્ત છે, આ ઉપદ્રવ દેવતાઈ છે, પણ સ્વાભાવિક નથી, એમ માનતા કુમાર Àાભ પામ્યા નહિ. પણ પેાતાના પલંગમાં જ જોતા બેઠા, આ ઉપદ્રવ ક્ષણવારમાં શમ્યા, તે વાર પછી પૃથ્વીને કપાવતા અને આકાશને જાણે ફાડી નાંખતા હોય તેવા માટે અટ્ટહાસ શબ્દ થયા, તે સાંભળી કુમારનું રુંવાડુ ફરકયું નહિ. પછી વિષવાળા અને મુખથી અગ્નિની જ્વાલાને કાઢતા કાજલ સરખા કાળા સર્પો ભીત ઉપર તલીયા ઉપર અને થાંભલા ઉપર લટકી રહ્યા, પણ ચિંતામણિના પ્રભાવથી કુમારના પલંગ ઉપર ચડી શકતા નથી. મુહૂર્ત માત્રમાં સર્પો પણ અઢશ્ય બન્યા, પછી અગ્નિ શિખા સરખા કેશવાળા, પીળા ભયંકર નેત્રવાળા, મેઢામાંથી નિકળતી લાંબી જીભવાળા, કાળા વર્ણવાળા, હાડપી જર સરખા, કૃતાંત પેઠે ભયંકર, રૂધિર યુક્ત મનુષ્યનું ચામડું જેણે પહેયુ એયુ છે તેવા, વિજળી સરખી ચમકારા મારતી છરી જેના હાથમાં છે તેવા, એક રાક્ષસ પ્રગટ થયો; તેને દેખીને અટ્ઠા જખરું કૌતુક છે એમ કુમાર
રત્નચૂડને ઉપદ્રવાનું દર્શીન
