________________
૪૬
પછવાડે કુમાર દાડયા, અને પહોંચીને પકડી લઉં એમ આશા રાખી, પણ તે ઘુવડ મુખ દોડી દુર એક વડલાની ડાળીમાં બેઠા, કુમાર પણ વડલા ઉપર ચડી હાથે પકડવા લાગ્યા, ત્યારે ઘુવડે કહ્યું કે–હું તારા શરણાગત છું, હું કુમાર! મારૂં રક્ષણ કર રક્ષણ કર, અહા આ શું આશ્ચર્ય એમ ચિતવતા કુમારે તેને કહ્યું કે- પ્રથમ તું શું ખેલતા હતા, અને હમણાં શું આલે છે, આમ કેમ ? તે ઘુવડે કહ્યું કે-હૈ કુમાર ! તમા મને તમારા ખેાળામાં બેસાડા. પછી હું સત્ય વાત કહું, તેથી કુમારે કૌતુકે અને કરુણાએ તેને પેાતાના ખેાળામાં એસા. કે તુરત તે ઘુવડ વિદ્યાધરકુમાર ખની ગયા. તેથી રત્નચૂડ અત્યંત આશ્ચયને પામ્યા, આ અવસરે નમસ્કાર કરીને વિદ્યાધરે કહ્યુ કે–નાશ પામેલા મનુષ્યજન્મ ફ્રી પણ હું આપનાથી પામ્યા, માટે આપે મારા ઉપર મહાન્ ઉપકાર કર્યો, તેથી હું મને પેાતાને ધન્ય માનું છું, હવે સત્યવાત કહું તે સાંભળે:
--
વૈતાઢય પ ત ઉપર દક્ષિણુ શ્રેણીમાં નર અને નારી રુપ રત્નાને જાણે કરડીએ હાય ? વિદ્યાધરે સત્ય તેવું પદ્મખંડ નામનું નગર છે, પ્રકટ વાત કહી પ્રભાવે જેણે શત્રુને દુર કર્યાં છે, તેવા જયરક્ષ નામના રાજા છે. તેને કામદેવને નાચવાની રગશાલા સમાન જયશાલા નામની રાણી છે. તેણીને રતિના રુપને જિતનારી પદ્મશ્રી નામની પુત્રી છે. તેણીને અનુકુલ એવા વર કેાઈ જાણવામાં આવેલ નથી. તેથી રાજાએ ચેાગ્ય રાજકુમારની તપાસ માટે દેશાન્તરામાં વિદ્યા
