________________
૨૧૨ અને જે નહિ જાઉં તે આના પ્રાણના વિનાશનું કારણ બનીને મહાપાપ બંધને હું પામીશ. એમ ચિંતવીને રત્નમંજરીએ કહ્યું કે- મહાસત્વ! બહુ કહેવાએ શું? તમારી પ્રાર્થના પુરી કરવી તેજ મારું ઈચ્છિત છે. તેથી જે ઉચિત હોય તે કરો. તે પણ આવી વાણી સાંભળીને હર્ષવાળ બની રાજા પાસે ગયે. રાજાએ પૂછ્યું કે-તારા મંત્રવિષયમાં આવે છે કે નહિ? તેણે કહ્યું કે આવે છે, જે એમ છે તે તું જલદી મંડલમાંથી બહાર લઈ જા, અને મારા ઉપર અનુગ્રહ ક૨. તેણે કીધું કે-હે દેવ ! શીઘ્રગતિવાળું વાહન આપે, જેથી કરી ત્રિએજ દેશાંતરમાં પહોંચાડી દઉં, નહિતર તે દેશની અંદર જે અરૂણેદય થઈ જાય તે સૂર્યના કિરણથી તેણની દષ્ટિતું વિષ વધી જાય, અને કોધવાળી બની મોટા અનર્થને કરી નાખશે. રાજાએ પણ ભયથી કંપીને પવનવેગી અશ્વરત્ન તેને સેં. તેથી સૂર્ય અસ્ત થયે અંધકારમાં દિશાવલયમાં સકલીકરણ કરીને શિખા બંધ કર્યો, અને અસત્યમંત્ર ઉચ્ચારતે સરસવ જવ
આદિ સાત ધાન્ય કરી તાડન કરતે, બેટા હુંકારા મુકતી રનમંજરીને પકડી. ભવનથી બહાર કહાડતો ભયભીત બનેલ રાજા દેખતાં છતાં ઘોડી ઉપર બેસાડીને નગરીની બહાર નીક. ડી ભૂમિ ઓળંગી એટલે રત્નમંજરીએ કહ્યું, કે તમે ઘોડી ઉપર બેસે. તેના ઉત્તરમાં જણાવ્યું, કે હું પગપાળેજ ચાલીશ. એમ કહી ઘણું ભૂમિ ઉલંગી. જ્યારે રત્નમંજરીએ વારંવાર તેને બેસવાનું કહ્યું, તો પણ તે બેસતા નથી. ત્યારે ઘડી ઉભી રાખી. મિત્રાનંદે કહ્યું કે-હે સુંદરી ! તારે ખેદ ન કર. હું તને પરમાર્થ જણાવું છું. ગુણરત્નાકર પ્રાણવલ્લભ મારા મિત્ર અમરદત્ત માટે મેં તને ઉપાડી છે.
