________________
૨૧૩ એમ કહી તમામ વૃત્તાંત તેણને કશો. તેથી મિત્રભાર્યા સાથે એક ઘેડી ઉપર સાથે બેસવું તે વિરુદ્ધ છે, માટે હું પગે ચાલી રહ્યો છું. રત્નમંજરીએ તે વાત સાંભળી કહ્યું, કે અહ આની કેવી દઢ મિત્રપ્રીતિ છે, અને તેની સાથે નીતિ પણ કેટલી હાલી છે? એમ ચિંતવતી માત્ર અમરદત્ત નામ સાંભળીને પરમ પ્રમાદને પામીને ચાલતાં ચાલતાં અનામે પાટલીપુત્રની સીમમાં તેઓ પહોચ્યાં.
આ બાજુ અમરદત્તક મિત્રાનંદના ગયા પછી, અહો મારું વિના વિચાર્યું કાર્ય છે, મારો અર્થમાં અનુરાગ નથી. મારી કેટલી મહમૂઢતા? અને અધન્યતા છે કે મેં ફોકટ મારા મિત્રને મહાકલેશમાં નાખ્યો, તેથી મારા જીવતરને ધિક્કાર હો. એમ ચિંતવતે અને કોઈપણ પ્રકારે શરીરની સ્થિતિને ટકાવો અને શેઠીઆએ મધુર વચનેએ સમજાવાતે ત્યાંજ શયન ભજન કરતે, મિત્રની પ્રાર્થનાના બળે કરી કોઈપણ પ્રકારે એક માસ રહ્યો. હવે છેવટે છેલ્લા દિવસે વિચારે છે કે-આજે કાળમર્યાદા પૂર્ણ થઈ પરંતુ હજુ મારે મિત્ર આવ્યું નહિ. અરે તે મિત્ર કેવી આપદાને પામ્યો હશે! નહિતર કેમ ન આવે? તે મિત્રના નહિ સાંભળવા લાયક સમાચાર સાંભળવા તે પહેલાં અગ્નિમાં પેસીને શરીરને ત્યાગ કરે તે વધારે ઉચિત છે. એમ ચિંતવીને શેઠીયાને કહ્યું, કે-હે શેઠ! મિત્રે કહેલ કાળ પૂર્ણ થયે, તેથી મેં તમને જે પરિશ્રમ આયે તેની ક્ષમા કરે, અને પિતાનું કાર્ય કરતાં મને આ તીર્થમાં જ અનિદાહ આપે. આમ કહેતાં નેત્રમાં આંસુ લાવી બે હાથ જોડયા. તે સાંભળી મહાકે કરી વ્યગ્ર મનવાળો શેઠીઓ પણ રોવા લાગ્યા. તેથી નગરનાં લેક એકઠાં થઈ ગયાં, અને તેમને
