________________
૧૮૪
અહીં મારા ઘરે પધારે, મારા ઉપર મહારાજાએ બહુ પ્રસન્નતા કરી, એમ કહી ગિનીને વિદાય કરી. ગિનીએ રાજા પાસે જઈ આ સમાચાર કહ્યા, રાજા પ્રસન્ન થયે. અને મધ્યાન્હ સમયે અંજનના પ્રાગે અદશ્ય બની તેના ઘરે પહોંચે, અંજન નેત્ર થકી દેઈ નાંખીને પ્રગટ થયે. બે બાકળી બનેલ મદનશ્રીએ જે, અને ચિંતવ્યું કે અનુરાગગ્રહથી ગાંડા બનેલા આ રાજા પાસે, મારા પ્રાણનો વિનાશ થાય તે પણ શીલ તેડવું નથી. કેમકે કહ્યું છે કે“વિષનું ભક્ષણ કરવું સારું, અગ્નિમાં પિસવું તે પણ સારું, ગળે ફાંસે ખાઈ મરી જવું તે સારૂં, અગર મેટા ખાડામાં પડી પ્રાણ છોડવા સારા, પણ શીલનું ખંડન કરવું, તે સારું નથી, ” માટે આ રાજાને કઈ પણ ઉપાયે પ્રતિબંધ પમાડું, એમ વિચારી ઉપરથી હર્ષ બતાવી સ્વાગત કર્યું. આસન ઉપર બેસાડી, તેના પગ ધોયા અને મને હર ભજન તૈયાર કર્યું. એક જ રસોઈ બહુ ભાજનમાં સ્થાપન કરી અને તે ભાજનને ચિત્રવિચિત્ર રચનાવાળા રેશમી સુંદર વસ્ત્રોએ ઢાંક્યા, અને કહ્યું કે-હે મહારાજ ! મારા ઉપર અનુગ્રેડ કરે, અને આ સુંદર ભેજન વાપરે. રાજા પણ અનુરાગ કશે તે પ્રમાણે વર્તત ભેજન કરવા બેઠા, અને મનહર વસ્ત્રોએ હાંકેલ ઘણી થાલીઓને જોઈ વિચારવા લાગ્યું કે–મને પ્રસન્ન કરવા માટે અમુક પ્રકારની રસોઈ બનાવી લાગે છે, તેથી બહુ ખુશ થયા. મદનશ્રીએ પણ સર્વ થાલીઓમાંથી અનુક્રમે થોડું થોડું ભેજન આપ્યું, તેથી રાજાએ આશ્ચર્ય પામી કહ્યું કે--બહુ થાલીઓ ભેગી કરવાનું શું પ્રયોજન છે? માનશ્રીએ ઉત્તર આપ્યો કે-ઉપર ઢાંકેલા રેશમી વસ્ત્રને
