________________
૧૮૩
ખીર સરખી, ગંદા દુધપાક સરખી, અપવિત્ર જગ્યામાં પડેલ શ્રેષ્ઠ ફુલમાળા સરખી, ચંડાલના કુવામાં રહેલ શીતલ જલ સરખી, એવી પરદારાને ઇચ્છતા નથી, તેથી આવા અધ્યવસાયને દેશવટો આપ. પણ રાજાને આ વાત રુચિ નહિ, તેથી તેણે કહ્યું, કે હે સુંદરિ! આ બધું હું જાણું છું, પરંતુ તારા રૂપલાવણ્યમાં મોહિત બ છું, તેથી તારા ઉપર રાગી બનેલ મારા મનને પાછું વાળી શકો નથી, માટે મારો અભિલાષ તે સ્વીકાર. મનેરમાએ કહ્યું કે-સાતધાતુનું બનેલ અશુચિએ ભરેલ આ શરીરમાં મેહનું કારણ પરમાર્થથી કાંઈ પણ છે નહિ. માટે તેનું દ્રષ્ટાંત તમે સાંભળે––
ઉજેણી નગરીમ વિકમસેન રાજા છે. તે કેઈક વખત કીડા કરવા ચાલ્યા જાય છે. એક વખત તેણે એક બારીએથી
પ્રાસાદ તળ ઉપર રહેલી જેણીનો પતિ વિક્રમસેન રાજા દેશાંતરમાં ગયેલ છે અને ભરયૌવનવાળી અને સતી મદન શ્રેષ્ટિની સ્ત્રી મદનશ્રીને દેખી. કામ શ્રીનું દૃષ્ટાંત વિકારી તે રાજાએ તેણીની પાસે એક
યોગિનીને મેકલી. ગિનીએ જઈને કહ્યું કે-હે માનશ્રી! તું કૃતાર્થ છે, કેમકે મહારાજા પણ તારી ઇચ્છા કરે છે, અને કહેવરાવ્યું છે કે-હે સુંદર ! અમૃતસરીખા તારા દર્શનની ઈચ્છાવાળું મારું મન થયું છે, માટે એક દીવસ તું મારી પાસે આવ. અથવા હું તારા ઘરમાં ગુપ્તપણે આવું. હે સુતનુ ! તું મારી ઈચ્છાને ઉત્તર મેકલ. મદનશ્રી સતીએ વિચાર્યું કે અહીં રાજાને મારા ઉપર ગાઢ સનેહ થઈ ગયે, દર રહીને તે રાજાને પ્રતિબોધવાનું અશકય છે. એમ ચિંતવી ઉત્તર આપે કે-મહારાજા
