________________
૧૮૨
ત્યારે કહેવા લાગી કે-હે મહાભાગ ! ઉત્તમકુલ અને જાતિવાળા તમારા જેવા સપુરુષને આલોકપરલોક વિરૂદ્ધ કાર્ય કરવું તે વ્યાજબી નથી. કહ્યું છે કે-“માન જી તમામ ધનનો ત્યાગ કરે અને જીવતરને પણ ત્યાગ કરે બંધુવને ત્યાગ કરે, પણ શીલને ત્યાગ કરી શકતા નથી. તેનું તે રક્ષણ કરે છે. કેમકે શીલ કુલની ઉન્નત્તિ કરવાવાળું છે, અને પરમ ભુષણ છે. અને શીલ અડચણ વિનાનું ધન છે તેમજ જશને વધારનાર છે, અને સ્વર્ગનું પગથીયુ, દુર્ગતિની ભૂંગળ સમાન, કામધેનું ગાય સમાન, અને મોક્ષનું સાધન શીલ છે. માટે હે મહાભાગ! આ અશુભ અધ્યવસાયથી પાછા હઠે. આમ કહ્યા છતાં કામાંકુર પ્રતિબંધને ન પામ્યા, પણ વિનવણી કરીશ એમ ધારી તે વખતે ત્યાંથી ઉઠર્યો. મનેરમાં પણ કઈ સાથે બેલતી નથી, અને બહુ મનાવે છે છતાં ભેજનાદિક કરતી નથી; તેથી કામાકુરે વારંવાર વિનવી, પણ જ્યારે માનતી નથી, ત્યારે રોષાયમાન થઈ આને જ મ્બર કષ્ટમાં પાડવી. એમ નિશ્ચય કરીને કામપાલ રાજાને વાત કરી લલચાવ્યા.
તેણે અનુરાગી બની મનોરમાને અંતે ઉરમાં આણું, અને એકાંતમાં અત્યંત પ્રાર્થના કરી મેટ લોભ દેખાડે
અતિ સંકટમાં પડેલી કેવી રીતે કામપાલ રાજાને શીલનું રક્ષણ કરીશ ? એમ આકુલ મનેરમાને ઉપદેશ વ્યાકુલ બનેલી મને રમાએ રાજાને
કહ્યું કે-હે મહારાજન! તમને આ અનુચિત છે, કેમકે તમે અનાથના નાથ છો, શરણે આવેલાનું વાત્સલ્ય કરવાવાળા છે, ધમની મર્યાદાને સાચવવાવાળા છે. કેમકે મહાપુરુષ વિષમિશ્રિત પરમ ઔષધ સરીખી, વમેલી
