________________
૧૮૧ છે, એમ આશ્ચર્યને તે પાપે. આ વાત પોતાના સ્થાને જઈ કામાંકુરને કરી. તે વાત સાંભળી તેણમાં અનુરાગી બને. અને કુલવર્ધન સાથે મિત્રતા બાંધી, ભોજનાદિક ઉપચાર કરવા લાગ્યા. હવે એક દીવસે કામાંકુર સાથે કુલવર્ધન જુગાર રમવા લાગ્યો. રમતાં રમતાં શેઠની આંગળીમાંથી વીંટી સરી પડી, કામાંકુરે સંકેત કરી પોતાના ચેલાને આપી, અને તે ચેલે વીંટી લઈ શેઠના પડાવમાં ગયો, અને મનેરમાને દેખાડી કહ્યું, કે શેઠ તમને જરૂરી કાર્ય હોવાથી બોલાવે છે, જુઓ આ વીંટીની નીશાની આપી મને બોલાવવા મોકલે છે. મનેરમાં વિચારવા લાગી કે-મારે જવું અયુક્ત છે, પણ યુકત અયુકતનો વિચાર કરનાર મારા સ્વામિનાથ છે, માટે તેમની આજ્ઞા માનવી જોઈએ. એમ ચિંતવી તે ચેલા સાથે ગઈ ચેલાએ એક ગુણ ઓરડામાં પસારી દીધી. અને વીંટી શેઠને પાછી આપી દીધી. શેઠ પિતાના પડાવે ગયે. અને કામાંકુર પણ મનેરમા પાસે ગયે. રૂપે કરી રતીને પણ ટક્કર મારે તેવી મનોરમા તેના જેવામાં આવી. ચિત્ત પ્રસન્ન થયું, મધુર વચને કહ્યું કે-હે સુંદરિ! તારે ભય ન રાખ, અને ખેદ પણ ન કર, આ તારું ભવન છે, અને હું પણ પરિવારે સહિત તારી આજ્ઞા માનવાવાળે છું; તેથી તું મારી સ્ત્રી બન. એમ કહીને તેણીને અમૂલ્ય મણિરત્ન જડેલ ઘરેણું આપ્યું, અને સુરદુર્ગ સરીખું સુંદર વસ્ત્ર આપ્યું. મનેરમાં ચિંતવવા લાગી કે માયાના વ્યાપારે આ મતે મને કષ્ટમાં પાડી તો હવે શું કરવું, કેને કહ્યું, કેનું શરણું સ્વીકારૂં. આમ ચિંતવીને અવ્યકત અરે રેતી નીચા મુખવાળી રહી, નેહ દેખાડી મહંતે બહુ આશ્વાસન આપ્યું.
