________________
૧૭૦ છે. પુત્ર પરિવારવાળે અને મનહર કાંતિવાળે તે શ્રેષ્ઠ રમણી સાથે વિલાસ કરતા દેખાય છે. અને ધર્મ રહિતને સુખ હોતું નથી, અને પરઘરમાં ઘણું પાણી ભરે છે, ખાંડે છે દળે છે લિંપણ કરે છે, તો પણ સારૂં ભાજન પામતી નથી.” તે સાંભળી નાગશ્રીએ ચિંતવ્યું કે નકકી અન્ય ભવમાં મેં ધર્મ કર્યો નથી, કેઈને કાંઈ પણ દાન આપ્યું નથી, જેથી આવું બન્યું છે. માટે હમણાં કાંઈક પુણ્ય કરૂં. મને મળતા ભેજનમાંથી એક કેળીયા જેટલું પણ કેઈકને દાન કરૂં, આ પ્રકારના શુભ અધ્યવસાયે કરી તેના અશુભ કર્મ ક્ષોપશમને પામ્યા. તેથી હવે તેને સુંદર ભજન મળે છે, અને તેમાંથી ભિક્ષાચરને કાંઈક પરમ શ્રદ્ધાથી આપે છે; હવે એક અવસરે વણિકના ઘરે વિવાહના ઓછવમાં બહુ સારું કામ કરવાથી વણિક ભાર્યાએ એક મોટું રામપાતર ખુબ ઘી નાંખી સુંદર ચેખાનું ભરેલ, શાક અને મીઠા બાજાએ સહિત આપ્યું, તે લઈ પિતાની કેટડી તરફ ચાલી, યાવતું બારણામાં એકમાસોપવાસી ગોચરી માટે નિકળેલ પ્રસન્ન ચિત્તવાળા સુદર્શન મુનીશ્વર દીઠા. તેને દેખીને નાગશ્રીએ ચિંતવ્યું, કે અહો આ મહા તપસ્વી સાધુ ખરેખર ધર્મપિંડ છે, આને દાન આપું તે અનંતગણું ફળ થાય, તેથી આ રામપાતરની વસ્તુઓ સાધુ મહારાજને આપી દઉં, મારું પુણ્ય જાગ્યું કે-આ અવસરે આવા પાત્ર મુનીશ્વર મળી આવ્યા, આ પ્રમાણે અત્યંત હર્ષવાળી બની નિમંત્રણ કરવા લાગી કે, હે ભગવન્! મારા ઉપર અનુગ્રહ કરો. ભાવ જોઈ મુનીશ્વરે કહ્યું કે-હે ધર્મશીલ! થોડું જ આપજે, એમ નિષેધ કર્યા છતાં તેણીએ બધું વહરાવી દીધું, અને મુનિને
