________________
૧૬૫ સઘળે વૃત્તાંત વિસ્તારથી રાજાને કહ્યો, રાજાએ કહ્યું કેહે પુત્રી ! નિમિત્તિઓએ પણ આવું જ ઠેઠ ઉદ્યાનમાં રહ્યો છે, ત્યાંસુધીનું બધું કીધેલ હતું, અહે તે નિમિત્તિયાનું સત્ય વચન પડયું, એમ કહી નિમિત્તિયે રાજસભામાં આવ્યું વિગેરે વાત કરી, તિલકસુંદરીએ કહ્યું કે–હે તાત! તે નિમિત્તિ આ આર્યપુત્ર બન્યા હતા, વૈકિયલબ્ધિઓ આ તમારા જમાઈ અનેક પ્રકારના રૂપે બનાવી જગતને આશ્ચર્ય પમાડે છેએમ કહી કુમારનું ચરિત્ર કીધું. રાજા બહુજ આશ્ચર્ય પામ્યો. આ પ્રકારે પ્રમોદથી કેટલાક દીવસે ત્યાં રહીને રાજાને જૈન ધર્મને બેધ પમાડા. હવે તેની રજા માગી આકાશમાગે ઉપડી ગજપુર નગર રત્રચૂડ ગયા.
ત્યાં ઉદ્યાનમાં વિમાન ઉત, આ શું દેવવિમાન સરિખું દેખાય છે? આમ તfણા કરતે ઘણે લેકસમુદાય
કૌતુકથી ત્યાં આવી ચડે. વિમાગજપુરમાં જવું નની બારીમાં રહેલ કુમારને માતાપિતાનું મિલન દેખીને અરે આ તે રત્નચૂડ ઓચ્છવ પ્રવર્તન કુમારનું છે એમ ઓળખીને મોટા
હર્ષથી ચપલ બની વેગે કરી હું પહેલો પહોંચું એમ હરિફાઈ કરી કમલસેન રાજા પાસે ગયે, અને કહ્યું કે–હે રાજન! અમે આપને વધામણી આપીએ છીએ કે-રત્નચૂડકુમાર પ્રજાના પુણ્ય ઉદ્યાનમાં આવેલ છે. આ વાત સાંભળીને અતિ આનંદ પામી રાજાને ઉછળતા હૃદયે શરીરમાં રેમરાજી ખડી થઈ. શરીર કંપવા લાગ્યું, ગતિની ખલના થઈ, વાણું ગદગદ થઈ ગઈ, અને
