________________
૧૬૬
ચપળ નેત્રવાળા રાજાએ કાઈને હાર કાઈને માજુમ ધ કોઇને કડા અને કાઇને કુંડલે અને કોઈને ખેસ અને કાઇને મુકુટ અને કાઇને વસ્રો અને કાઈને ધન-ધાડા-ગાય અને ભેંસે ઇનામમાં આપીને, તેજ ક્ષણે કુમારની સમીપે નગરના સમગ્ર પ્રજાજન સાથે જવા નીકળ્યા. કુમારે અને તેની સીઆએ રાજાને હ વડે પ્રણામ કર્યા, રાન્તએ પણ અતિ સ્નેહે કરી મારા શરીરમાં કુમારને પેસાડુ એવી રીતે ગાઢ કુમારને આલિંગન કર્યું, અને મંત્રી સામતશ્રેણી અને સાવાડા પણ લેટચા સજનને પરમ આનંદ થયો. “ કાઇક નાચે છે, કુદે છે, કાઈ અન્યઅન્ય હસવા લાગી ગયા છે, કાઇક અતિ હરખે મહિતલમાં આળેટે છે. કેટલીક સ્ત્રીઓને હ ના આંસુ આવેલ છે. કોઈક સતીએ મનહર વિલાસ કરે છે; કે-જાણે સ્વર્ગમાં પહોંચી ગઈ હાય; સર્વ પુરજનના અંગે હુ માતેા નથી, અને તેજ ક્ષણે તીય `ચા પણ હર્ષ પામ્યા છે ” આ પ્રકારે અત્યંત પ્રમાદવડે અને મહાવિભૂતિએ કરી કુમારે નગરમાં પ્રવેશ કર્યો. સમય વિનાના મહામહાત્સવ નગરમાં થયા. કુમારે તથા તેની ભાર્યાઓએ પગમાં પડવાથી રત્નમાલા રાણી પણ બહુજ આનંદને પામી, મહાદાન આપ્યાં તમામ પ્રજાજનાએ અને મહાજનાએ સન્માન કર્યું. જિનમદિશમાં ઓચ્છવા કર્યા. અને શ્રમણ સંઘનું પૂજન કર્યું, સર્વ ઠેકાણે અહિંસા પ્રવર્તાવી, અને ચિંતામણિના પ્રભાવે લેાકોને રાગ રહિત બનાવ્યા. આ પ્રકારે બહુજ હર્ષ વડે રત્નચૂડે કેટલાક દીવસ વ્યતીત કર્યો.
અને પેાતાના સઘળા વૃત્તાંત વિસ્તારથી કહીને માતા
