________________
રચૂડે નેહાળ સત્કાર કર્યો, રાજાએ રત્નડ અને તિલક સુંદરીને જોયા, અને આનંદથી રાજાનું હૃદય છલોછલ ભરાઈ ગયું, વચન ગદગદ સ્વરવાળું બન્યું, રોકી રાખ્યા છતાં હૃદયમાં બંધાએલી શાકની ગાંઠને ભેદવા માટે જ હોય તેમ રાજાને ગાઢ રેવાને શબ્દ નીકળ્યો, અને લાંબા કાળ સુધી વારંવાર તિલકસુંદરીને ભેટી, અને તેણી પણ તેના ચરણ કમળમાં પડી, અને શક ગાંઠ ગાળવાને માટે દઢ રેઈ, રત્નચૂડે તે બનેને છાના રાખ્યા, અને રત્નચૂડની બીજી ભાર્થીઓએ રાજાને નમસ્કાર કર્યો, કુમારના અને અતિશય અને રિદ્ધિસમૃદ્ધિને દેખીને રાજા બહુ આશ્ચર્ય પામે, અને ચિંતવવા લાગ્યો કે-અહે પ્રજ્ઞપ્તિ ભગવતીનું કેવું પ્રેમાળપણું છે? કે–સકલ પુરુષમાં પ્રધાન એ નર મારી પુત્રીને આવે, અથવા પ્રજાપતિએ કેવું સુંદર જોડકું બનાવ્યું? ઇત્યાદિક ભાવનાવાળા રાજાએ મહાન આડંબર કરી રત્નસૂડને શ્રેષ્ઠ હસ્તિ ઉપર બેસાર્યો, અને દ્રવ્યને વરસાદ વરસાવતો ત્રિક વિગેરે માર્ગોમાં ફેરવીને પોતાના ભવનમાં રચૂડને પ્રવેશ મહેચ્છવ કરાવ્યું, અને મહાન વધામણું કર્યું. ભાર્યા સહિત રત્નચૂડકુમાર જયસુંદરી રાણીને પ્રણામ કર્યા અને તેણુએ તિલક સુંદરીને ભેટી અને અતીવ હર્ષવાળી તે બની કે-તે હર્ષ ગ્રંથકર્તા કહે છે કે અમારાથી કહી શકાય નહિ, અથવા જાણી શકાય નહિ, કેમકે તે હર્ષ અતિશય જ્ઞાનીઓ જાણી શકે, અને રાજાએ રત્નચૂડની આગતાસ્વાગતા કરી તિલકસુંદરીને પૂછ્યું કે હે પુત્રી વિદ્યારે તારું હરણ કર્યું તેમાં શું શું દુખ વેઠવું પડયું? અને કેવી રીતે તું કુમારને મળી?, તિલક સુંદરીએ પિતાને
