________________
- ૧૪ર
આ મારો અપરાધ છે તેને તે ક્ષમા કર.કેમકે વિશ્વાસી એવી તને મંદભાગિણું એવી મેં તને પરણને દુઃખી કરી છે, અને આ જીંદગી સુધી ભોગવિલાસથી તને વિયાગ કરાવે છે.
આ અવસરે કાંઈક હસીને રત્નચૂડે કહ્યું કે હું પાછો નથી, પણ પદ્વશિર છું. તેથી હે રાજશ્રી ! તારે પણ મારો
અપરાધ ખમ, કેમકે શુદ્ધ મનરત્નથુડની પ્રગટ વાત, વાળી, સજજન સ્વભાવવાળી તને રાજશ્રી સાથે લગ્ન કપટે કરી પદ્મશ્રીને વેષ ધરી મેં વિદ્યાધરની રાજ્ય પ્રાપ્તિ છેતરેલ છે, અને આટલા
કાળ સુધી અગ્ય હાસ્ય કરી ખેદ પમાડેલ છે. આ પ્રકારના અભિપ્રાયવાળું વચન સાંભળીને રાજશ્રી ભાયમાન બની વિચારવા લાગી કે–અરે આ જોરદાર વચનોએ કરી અને પિઠાઈથી પદ્મશ્રી લાગતી નથી. ખરેખર કઈ સિદ્ધપુરૂષે મને ઠગી લાગે છે. માટે વિનયપૂર્વક અને પરમાર્થ પૂછું. એમ વિચારીને પ્રણામ કરી કુમારને પૂછવા લાગી કે–હે મહાભાગ! સ્વભાવે કરી તમે ઉત્તમ પુરૂષ છે તે તે મેં જાણ્યું પણ છે પ્રેમાળ ! સ્વીકારેલા કાર્યને નિર્વાહ કરનાર! દીન અને અનાથના આધારે! પરમ કણાવાળા! તમારે પરમાર્થ મને કહો. તમારું સ્વરૂપે પ્રગટ કરી મારા ઉપર અનુગ્રહ કરે, અને તમારા દર્શનની ઉત્કંઠાવાળા મારા મનને શાંત કરો. કુમારે પણ તેણીને નેહ રાગ જાણીને પિતાનું નામ કહેવા પૂર્વક પિતાને સર્વ વૃત્તાંત કહ્યો. જેમકે–જવલનપ્રભદેવે હસ્તિ વિગેરે રૂપ કરી મારું અપહણ કર્યું, અને તિલકસુંદરી સાથે પરણાવ્ય, તેમજ ઘુવડને વૃત્તાંત કહ્યો. તિલકસુંદરીને
