________________
૧૩૦
મહાગ્રહે પકડાણ હોય, અગર સન્નિપાતથી પરવશ બની હાય, અને શરીરે કમ્પવા થયા હોય, અગર મહાવિષ ચડયું હાય તેવી બની ગઈ. પરંતુ કેઈને ઉત્તર આપતી નથી. ઉન્ડા ની સાસા નાંખવા લાગી, કારણ વિના હસવા લાગી, અસ્પષ્ટ ગીત ગાવા લાગી, ચંદ્રના કિરણેએ તપી જાય છે; પુષ્પની શય્યા પણ દુઃખદાયી લાગે છે, ભીના પંખાઓના વાયરાથી પણ દાઝે છે, આવા પ્રકારનું દારૂણ દુઃખ અનુભવતી કેટલાક દીવસે જાણે હજાર યુગ જેવડા લાંબા થઈ ગયા હોય તેવા વિતાવે છે. આજે ચુતમંજરી પાસેથી આ વૃત્તાંત જાણીને જયમાળાદેવીએ મને કહ્યું કે-હે ભદ્ર મનહર ! તું પણ રત્નચુડકુમાર અને પવનગતિની પ્રવૃતિને જાણવા સારૂ ગમન કર, કેમકે પદ્મશ્રી પ્રવૃત્તિ જાણ્યા સિવાય રહી શકતી નથી. અને તેથી બહુ દુ:ખ પામે છે. આ પ્રકારે મને કહી અને પશ્રીને વિશ્વાસ પમાડી રાજાની અનુમતિથી મને મોકલેલ છે. પુણ્યના યોગે અંતકાલે જ કુમારને દેખેલ છે, એમ કહી ચુપકીદી પકડી. તે સાંભળી પવનગતિ કહેવા લાગ્યો કે-હેકુમાર ! આપણે ત્યાં શીધ્ર પહોંચી જઈએ, જેથી રાજપુત્રીની અવર્ણનીય અવસ્થા ન થાય. કુમારે જવાબ આપે, અને એ પ્રકારે કરીને તેઓની સાથે થોડી જ વારમાં વૈતાઢય પર્વતે કુમાર પહોંચ્યો. પિતે પામય છતાં ભુવનગુરૂની ભક્તિ જન્ય પુણ્યોએ
સેનામયપણું પામીશ, એવા મને એ વૈતાઢય સ્વરૂપ જાણે શાશ્વત જિનમંદીરને મસ્તકે
ન ધારણ કરતે, મસ્તકે રહેલ જિન ભુવનને સૂર્ય રથના ઘડાઓ ઉઘે નહિ માટે જ જેણે ગગન
