________________
૧૨૮ સાથે તેના સામું જોયું, તે વિદ્યુતના પેજ પેઠે તેને જળહળતો અને રૂપના પ્રકર્ષે કરી સુરાસુરનર વિદ્યાધરને ઝાંખા પાડતે મનહર અલંકારવાળે સુવર્ણ કમલ ઉપર બેઠેલે રત્નચુડકુમારને જે; તેથી સર્વજન આશ્ચર્ય પામ્યા. અને તેથી રાજા અત્યંત આનંદવાળે બળે. રાજહંસી પણ ખૂબ હર્ષને પામી. અને રાજાએ તેણીને કહ્યું કે-હે પુત્રી ! દેવતાએ આપેલ વરને તું વર. વિકસ્વર નેત્રવાળી તેણીએ પણ કુમારના ગળામાં વરમાળા આપી, તેથી વાજિંત્રો વાગવા લાગ્યાં. ભાટચારણે બિરૂદાવળી બોલવા લાગ્યા. હવે મેઘનાદ રાજાએ તમામ રાજવીને સન્માન કરી વિસર્જન કર્યા, અને નગરમાં મહાન વધામણામહોત્સવ કર્યો. અને મહા દાન આપવા માંડયું. દેવાલમાં મહાપૂજા રચાવી, અને શુભ દિવસે બડી ધામધુમથી વિવાહ લગ્ન કર્યું. રાજહંસ કુમારી બહુ આનંદ પામી. કુમારે પણ કહ્યું કે-હે પ્રિયે ! તું પ્રથમ સ્વપ્નામાં તો મને વરી ગઈ હતી. આ સાંભળી રાજહંસીએ કહ્યું કે તે કેવી રીતે ? રત્નચુડે સ્વMાને બધે વૃત્તાંત કહ્યો. તેથી તેણે બહુજ પ્રસન્ન થઈ. ત્યારપછી સુખે કરી કેટલાક દિવસો રત્નચડે ત્યાં પસાર કર્યા. હવે એક દીવસે પવનગતિની પ્રેરણાથી રત્નચુડે તેણીને કહ્યું કે હે સુંદરી! તારે મનમાં સંતાપ કરો નહિ, હું કારણ વશે વૈતાઢય પર્વત જાઉં છું. એમ કહી પવનગતિ સાથે રતનચુડે આકાશ માર્ગે પ્રયાણ કર્યું. જતાં જતાં સન્મુખ આવતા એક વિદ્યાધરને તેમણે દેખ્યો. તેને જોઈ પનગતિ બોલ્યા કે હે કુમાર! જયમંગલરાણને પ્રધાન મનહર વિદ્યાધર સામે આવી રહ્યો છે, માટે આંબાવૃક્ષની નીચે પડેલ શિલાતલમાં આપ બેસો, શા પ્રયોજન અને કયાં જવાને મનહર વિદ્યાધર
