________________
૧૨૬
છે, લાંખી લખડતી સ્કુરાયમાનિકરણવાળી રત્નની માળાએએ શૈાભિત છે, અને શ્રેષ્ટ રત્નના કિરણાએ વ્યાપ્ત એવા ઉંચા તારણવાળા છે, ઘણાવષ્ણુ વાળી ધ્વજાએથી આજીમાજીના ભાગ શું ભિત બનાવ્યેા છે, ચારે બાજુ પગથીઆ સહિત મહામાંચડા બાંધેલ છે, કાલાગુરૂ દરૂક વિગેરે સુગધીત દ્રવ્યના ગધાએ સુગધીત કરેલ છે, તે મંડપની અંદર મહાકુલમાં જન્મેલા સુંદર રૂપવાળા, માહર વેત્રવાળા, જાણે સૌધર્મ દેવલેકની સભાના દેવકુમારા હૈાય તેવા રાજાઓને તેણે દેખ્યા. તે મંડપના મધ્ય ભાગમાં સિંહાસન ઉપર મેઘના નામે રાજા પણ બેઠેલ છે. અને તેમની ડાબી બાજુએ પુરેાહિત બેઠેલ છે. આ સમયે દેવાંગનાના રૂપને તિરસ્કાર કરનારી અને સુખનાવ્યપ્રદેશે કરી રાજપુત્રોના મનરૂપી ચંદ્રવિકાશી કમળાને વિકસાવવા માટે કૌમુદીચંદ્રને જાણે વહન કરતી હાય તેવા, અને પ્રેક્ષક લેાકના મનરૂપી ભમરાને ખેંચવા માટે વિકસિત નીલકમલયુગલ જેવા એ નેત્રને દેખાડી રહી હૈાય તેત્રી, અને સ્થૂલ મેાતીની માળાએ વ્યાસ નિવિડ ઉદ્ભટ ગાળ સ્તન યુગલને ધારણ કરતી, જાણે નક્ષત્રની માલાએ અલંકૃત કામરૂપી ગજરાજના ઉભય કે ભ સ્થલા હાય તેવી. લક્ષ્મીની પેઠે જેણીએ લીલું કમળ હસ્તમાં ધારણ કરેલું છે, રાજહંસીની પેઠે કામળ પગના સંચારવાળી, અને સકલ નરપતિનામનનેત્ર રૂપી હરણલાઓને આકર્ષવા વાડુરા સમાન એવી, રાજહંસીકુમારી ત્યાં આવી પહેાંચી. આ સમયે પુરેહિતે પાસે આરીસાને સ્થાપન કર્યાં. રક્ષામંત્ર ઉચ્ચારી આત્મરક્ષા કરી, ચંદનનું માંડલું આલેખી
રાજહંસીનું સ્વરૂપ
