________________
કામગે ઝેરનું કાર્ય કરનારા અને પાપના બંધન કરાવવાવાળા છે. મેઢે મીઠા અને પરિણામે દારૂણ છે. આજીવે દિવ્ય ભેગે, સુર અસુર ગતિમાં જોગવ્યા છે, અને મનુધ્ય ગતિમાં ભેગવ્યા છે, પણ હે જીવ! લાકડાથી અગ્નિની જેમ તૃપ્તિ તું પામે નહિ, તે આ સારાસાર જાણીને હે ભદ્ર! તું સકલ સુખનું કારણ જે જૈનધર્મ તેને સ્વીકારી આદરવાળો બન.”
આ અવસરે અરે આ તે શું ઇંદ્રજાળ છે? એમ કલપના કરતા સુરપ્રભકુમારે મુનિને દેખીને કહ્યું કે-તમે કોણ છે? શા માટે અહીં આવ્યા છે? મુનિએ કહ્યું કે હું શ્રમણ છું, અને તને ધર્મોપદેશ આપવા આવેલ છું. કુમારે કહ્યું, શું આ ધર્મકથનને કાળ છે? મુનિએ કહ્યું ધર્મકથનને કેઈ અકાલ નથી; કુમારે કહ્યું-પણ ધર્મ મને રૂચતો નથી, મુનિએ કહ્યું-ધર્મ સિવાય કેઈપણ સુખ પામતું નથી. કુમારે કહ્યું–અરે સુખત અર્થકામથી થાય છે, મુનિએ કહ્યું તે અર્થ કામો પણ ધર્મથી પમાય છે. કુમારે કહ્યું, અર્થકામ દેવની સહાયથી મલે છે, કેવળ ઉદ્યમથી મળતા નથી, અને દૈવ તેજ ધર્મ છે. આ વાતચિત થતાં પ્રભાત થયો મુનિ ચાલ્યા ગયા. તેથી વિચાર કર્યો કે શું આતે ઇંદ્રજાળ છે? કે સ્વપ્ન છે? કે મારી બુદ્ધિનો વિપર્યાસ છે? કે કઈ દિવ્ય પ્રયોગ છે? એમ વિચાર કરતો સુરપ્રભ પિતાના પલંગેચઢીને બેઠો, આ પ્રમાણે બીજા ત્રીજા દિવસે પણ મુનિ આવી રીતે દેશના આપવા લાગ્યા, પણ કુમાર પ્રતિબંધ પામે નહિ, હવે એક અવસરે સ્વપ્નમાં તેણે નારકસ્થાન દેખ્યું, તેમાં ચક તલવા ૨ વાંસલે ભાલે બાણુ અને તોમર વિગેરે શસ્ત્રોથી છેદાતા
