________________
સંક્ષિપ્ત વિવેચન
૭૧
રહેલ એક આનંદ અનુભવે છે. અતીન્દ્રિય તૃપ્તિની પરમઝલક તે મેળવે છે. અને તૃપ્તિને તાકાત છે. તાકાત છે ત્યાં ભય નથી. આ યાગલબ્ધ આત્માનંદનું સંવેદન તેને સમજાવે છે કે સંભવદેવની ચરણુસેવાથી પ્રગટતી નિર્ભય આનઢ ધારા જ મેળવવા જેવી છે, શ્રદ્ધા કરવા જેવી છે. બહાર ગમે તે થાય. કશુંક ભલે ઉગે અને કશુંક ભલે આથમે, કશુંક ભલે વધે કે ઘટે, બહાર ભલે શાંતિ થાય કે ક્રાંતિ થાય—તેનુ રૂવાટું પણ ફરકતુ નથી કારણ તે નિર્ભય છે. અંતરના અમૃતસ્વાદ તેને લીધા છે.
બહારનુ મધુ ખસી જશે તેા મારૂ શુ થશે તે ભય છે. ડુંગરને ભય છે કે આ તરણાની ઓથ ખસી જશે તેા હું તૂટી પડીશ. સંસારના પદાર્થોં એક પછી એક આપણને છોડતા જાય છે તેમ તેમ અપૂર્ણ થવાને આપણને ભય વધતા જાય છે.
સંભવદેવના ચરણની સેવાથી એ શીખવા મળ્યુ કે અહાર અપૂર્ણ થવાથી આંતરમાં પૂર્ણ થવાય છે. પછી અપૂર્ણતાના ભય કેવા ? વસ્તુનું સ્વરૂપ ઓળખાયું પછી ભય કેવા ? ખીટી ઉપર ટી ગાય છે તે પાઘડી છે. માસ્તરનુ માથું નથી તે જાણ્યા પછી ભય કેવા ? સંભવદેવની ભક્તિથી આંતરજ્ઞાન થાય છે.
