________________
૧૬. વિરતિનારાગી કૃષ્ણજી
૨૪૯
ભેજન હોવા છતાં તેમને ખાવામાં અંતરાય કરો.
આ રીતે અંતરાય કર્મ અને પાપકર્મ બાંધી તે પરાશરને જીવ ઘણા ભવમાં ભટકીને અહીં ઢંઢણ થયેલ છે. પૂર્વજન્મના અશુભ કર્મો ઉદયમાં આવતાં આવી મોટી સમૃદ્ધ નગરીમાં પણ ભિક્ષા મેળવી શકતું નથી. પ્રભુના મુખેથી આ વાત સાંભળી ઢંઢણ મુનિ પ્રભુ પાસે આવી નમ્રતા પૂર્વક બોલ્યા, હે પ્રભુ? અન્ય મુનિઓની લાવેલી (મેળવેલ) ભિક્ષા મને ન જોઈએ. હું મારી જાતે મેળવેલી ભિક્ષા ગ્રહણ કરીશ. મારા અંતરાય કમને નાશ કરી હું ભિક્ષા મેળવીશ. અને આ રીતે ઢંઢણમુનિ ભિક્ષાર્થે ઠેરઠેર ભમતા રહ્યાં.
એક વખત કૃષ્ણ ભગવાનશ્રી નેમિનાથને પૂછ્યું કે હે પ્રભુ ! આપના આ સાધુ સમુદાયમાં સૌથી દુષ્કર કામ કર નારા કેણ છે? પ્રભુ કહે બધાંજ સાધુએ દુષ્કર કાર્ય કરનારા છે પણ ઢઢણમુનિ અતિ દુષ્કર કાર્ય કરનાર છે. કારણ કે તેમણે ભિક્ષાને અલાભ પરિષહ સહન કર્યો છે. ત્યારબાદ ત્યાંથી નગરમાં જતાં ઢંઢણમુનિ જેવામાં આવ્યા એટલે કૃષ્ણ હાથી ઉપરથી નીચે ઊતરીને મુનિને વંદન કરવા લાગ્યાં. અને મુનિની ચરણરજ શિરે ચડાવી. આ બનાવ નગરના કેઈ શ્રાવકના જોવામાં આવ્યું.
તે શ્રાવકે વિચાર્યું કે કૃષ્ણરાજા જેવા મહાપુરૂષ રસ્તા વચ્ચે હાથી ઉપરથી ઊતરીને મુનિને વંદન કરી
