________________
૨૪૮
પુણયને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
કૃણ પિતાના નગરમાં ગયા.
કૃષ્ણને ઢંઢણ રાણે નામે એક રાણી હતી. તેને એક પુત્ર જન્મ્ય હતું તેનું નામ પણ ઢંઢણ રાખવામાં આવેલું. તે મોટે થઈને અનેક સ્ત્રીઓ પરણે સંસારસુખ ભોગવી રહ્યો. એક વખત તેને ભગવાન શ્રી નેમિનાથજીની વાણી સાંભળી વૈરાગ્ય આવ્યું. તરતજ બધી સ્ત્રીઓને ત્યાગ કરી પ્રભુ પાસે દીક્ષા લીધી. ખૂબ ખૂબ તપસ્યા કરતાં પ્રભુની સાથે વિહાર કરતાં હતાં. એકવાર શ્રી નેમિનાથ પ્રભુ કે મોટા નગરમાં આવી સમેસર્યા. ઢઢણ મુનિને અંતરાય કર્મ ઉદયમાં આવ્યું. મુનિ ગોચરી માટે નગરમાં ખૂબ ખૂબ ફર્યા પરંતુ ક્યાં નિર્દોષ ગેચરી મલી નહિં. બીજા કેટલાંક સાધુઓ પણ તેમની સાથે ફરતાં હતાં. તેમને પણ ગોચરી મલી નહિં. જે સાધુઓ એકલાં ગયેલાં તે સૌને ગોચરી મલી શકી હતી. અન્ય સાધુઓએ આવી પ્રભુને પૂછયું કે હે પ્રભુ ! આ ઢંઢણ મુનિએ પૂર્વજન્મમાં એવું તે શું કર્મ કર્યું હશે કે જ્યાં જાય છે ત્યાંથી ખાલી હાથે પાછા ફરવું પડે છે !
પ્રભુ કહે છે શિ, મગધનામે દેશમાં ધાન્યપુર નામે એક નગર હતું. તે ગામમાં પરાશર નામે એક બ્રાહ્મણ હતું. તે રાજાને ખાસ પુરેહિત હતા. તેથી ગરીબ કણબીખેડૂત અને મજૂરે પાસે કામ સખત લેતે પરંતુ તેમને ખાવા પીવા માટે છેડો નહિં. તેમજ ભૂખ અને તરસથી પીડાતા બળદ પાસે પણ સખત કામ લેતે. નજર સમક્ષ તેમને
