________________
૧૮૦
જ બંધ હોય છે. તથા અસતાવેદનીય કર્મને અને અને બીજી અશુભ કર્મપ્રકૃતિને પણ વારંવાર ઉપચય કરતો નથી–બાંધતો નથી. કદાચ કોઈ વખત પ્રમાદથી પ્રમત્ત મુનિ અશુભનો પણ બંધ કરે છે પણ વારંવાર કરતો નથી. તથા અનાદિ, અનવદઝ-અનંત અને દીર્ઘદ્ધ એટલે લાંબા કાળે ઓળંગાય તેવા ચાર ગતિરૂપ અંત–અવયવો છે જેના એવા સંસારરૂપી કાંતારને–અટવીને શીધ્રપણે જ વિશેષ કરીને અતિક્રમણ કરે છે–ઓળંગે છે. ૨૨-૨૪.
શ્રુતનો અભ્યાસ કરનારે ધર્મકથા પણ કરવી જોઈએ, તેથી હવે ધર્મકથાને કહે છે –
धम्मकहाए णं भंते ! जीवे किं जणयइ ?
धम्मकहाए णं पवयणं पभावेइ, पवयणपभावए णं जीवे आगमे सस्सभद्दत्ताए कम्मं निबंधइ ॥२३॥२५॥
અર્થ : હે ભગવંત ! ધર્મકથા વડે જીવ શું ઉત્પન્ન કરે ?
ઉત્તર : ધર્મકથા વડે એટલે વ્યાખ્યાન કરવા વડે જીવ પ્રવચનની જિનશાસનની પ્રભાવના કરે છે–“પ્રાવચનિક ૧, ધર્મકથી ૨, વાદી ૩, નૈમિત્તિક ૪, તપસ્વી ૫, વિદ્યા ૬, સિદ્ધ ૭ અને કવિ ૮, એ આઠ પ્રભાવક કહેલા છે.” તથા પ્રવચનની પ્રભાવના કરવા વડે જીવ આગામી કાળમાં શાશ્વત ભદ્રતા વડે એટલે નિરંતર કલ્યાણ સહિત એવા કર્મને બાંધે છે અર્થાત્ શુભાનુબંધી શુભ કર્મને ઉપાર્જન કરે છે. ૨૩-૨૫.
આ પ્રમાણે પાંચ પ્રકારના સ્વાધ્યાયની પ્રીતિથી શ્રુતની આરાધના થાય છે, તેથી હવે શ્રુતની આરાધનાને કહે છે –
सुअस्स आराहणयाए णं भंते ! जीवे किं जणेइ ?
सुअस्स आराहणयाए णं अण्णाणं खवेइ, न य संकिलिस्सइ ર૪ર૬ાા
