________________
૧૬૯
ધર્મની શ્રદ્ધાવાળાએ ગુરુ આદિની સેવા અવશ્ય કરવી જોઈએ, તેથી હવે ગુરુ આદિની સેવાને કહે છે –
गुरुसाहम्मिअसुस्सूसणयाए णं भंते ! जीवे किं जणयइ ?
गुरुसाहम्मि-असुस्सूसणयाए णं विणयपडिवत्तिं जणयइ, विणयपडिवण्णे अ णं जीवे अणच्चासायणसीले नेइअतिरिक्खजोणिअमणुस्सदेवदुग्गईओ निरंभइ, वण्णसंजलणभत्तिबहुमाणयाए माणुस्सदेवसुग्गईओ निबंधइ सिद्धिसोग्गइं च विसोहेइ, पसत्थाइं च णं विणयमूलाई सव्वकज्जाइं साहेइ, अन्ने य बहवे जीवे विणइत्ता हवइ ॥४-६॥
અર્થ : હે ભગવંત ! ગુરુ અને સાધર્મિકની સેવા વડે જીવ શું ઉત્પન્ન કરે અર્થાત્ શું ઉપાર્જન કરે ?
ઉત્તર : ગુરુ અને સાધર્મિકની સેવા વડે વિનયની પ્રાપ્તિને ઉત્પન્ન કરે છે. વિનયને પામેલો જીવ આશાતના રહિત સ્વભાવવાળો થયેલો નારકી, તિર્યંચ યોનિ, સ્વેચ્છાદિ મનુષ્ય અને કિલ્શિષ આદિ દેવરૂપ દુર્ગતિને રૂંધે છે, તથા વર્ણ વડે એટલે શ્લાઘા વડે જે સંજવલન એટલે ગુણ પ્રગટ કરવા, ભક્તિ એટલે ઊભા થવું વગેરે સેવા અને બહુમાન એટલે અત્યંતર પ્રીતિ આ સર્વ ગુરુ પ્રત્યે કરવાથી કુળવાન મનુષ્ય અને ઐશ્વર્ય આદિ યુક્ત દેવરૂપ સુગતિને બાંધે છે, અને સિદ્ધિરૂપી સુગતિને સન્માર્ગરૂપ સમ્યગ્દર્શન આદિ વડે વિશુદ્ધ કરે છે, તથા પ્રશસ્ત અને વિનયના હેતુવાળાં સર્વ કાર્યોને એટલ શ્રતનો અભ્યાસ વગેરે આ ભવ સંબંધી તથા મોક્ષ આદિ પરભવ સંબંધી કાર્યોને સાધે છે, તથા બીજા ઘણા જીવોને વિનય ગ્રહણ કરાવનારવિનય શિખવનાર થાય છે. ૪-૬.
ગુરુની સેવા કરતાં છતાં પણ કાંઈક દોષ લાગવાનો સંભવ છે તેથી તેની આલોચના કરવી જોઈએ, તેથી હવે આલોચનાને કહે છે –
आलोयणयाए णं भंते ! जीवे किं जणयइ ?
