________________
[૨૪૨
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ હર્ષની ઝણઝણાટી પસાર થઈ જતી અને એ રેમરાજિ ખડી થઈ જતી! તે અપાર ધન્યતા અનુભવ કરતા. - જ્યારે વીરપ્રભુ સંદેહનું નિરાકરણ કરી આપતા ત્યારે પિતાની વિશેષ સ્પષ્ટતા માટે અને બીજા અનેક શ્રેતાઓને વધુ સારી સમજણ પડે તે માટે વળી ગણધર ભગવંત, પ્રભુને પૂછતા કે હે પ્રભુ! આ વાત આપ કૃપાળુ દેવાધિદેવ આમ શા માટે કહે છે? સે કેણાઠેણં ભતે એવું પુછઈ?”
બે હાથ જોડીને ઊભડક પગે ટટ્ટાર કમરે, વિસ્ફારિત ખેએ; જાણવાની ભારે સમુત્સુકતાને દર્શાવતી વિલિવાળા લલાટે પૂછતાં ગૌતમનું શિષ્યત્વ એ વખતે પુરબહારમાં ખીલી ઊઠતું. વળી પાછા પ્રભુવીર ગેયમા! હે ગૌતમ! કહીને એ જ વાત વધુ સ્પષ્ટ કરતા. એટલે પછી બે હાથ જોડીને; મસ્તક નમાવીને, લલાટે અંજલિ અડાડીને ગણધર ભગવંત પ્રભુ વીરને કહેતા, “હે...મારા નાથ, આપે, જે કહ્યું છે તેમ જ છે. મેં તે જ ભાવે સંપૂર્ણ સ્વીકાર્યું છે.—સે એવું તે.” હશે એ પળે જ્યારે પ્રભુ વીર શેયમા !” બોલતા હશે?
કેવી હશે એ પળે જ્યારે ગણધર ગૌતમ બેસે કેણણું તે ! એવું વચઈ' અથવા તે બેસે એવું તે !” બેલતા હશે?
હે ગૌતમ! આપને ય ધન્ય છે કે આપ લાખ વાર પ્રભુ વીરના મુખે ચડ્યા !
અદ્ભુત આપની નમ્રતા! અદ્ભુત આપની ગુરુભક્ત ઃ અદ્ભુત આપની વિનીતતા
[૨] ગણધર ગૌતમસ્વામીજીની પાસે આ પણ એક લબ્ધિ હતી કે જે તેમના શિષ્ય થાય તેને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ય થાય. આમ
