________________
[૨૧]
પ્રભુભક્તા સુલસા સવા શેર માટીથી પત્નીને ખોળો ન ભરાતાં એક દિ' પતિ અત્યંત વ્યથિત થઈ ગયે.
પત્ની હતી, સુલસા. પતિ હત; નાગ રથિક.
ભારે વ્યથાથી સંતપ્ત થઈ ગયેલા નાથ રથિકે એક દી સુલસાને પેટ છૂટી વાત કરી દીધી. એને સુલસાને જ પુત્ર ખપતે હતે. સુલસાના જ પુત્રના પિતા બનવા તે ઈચ્છતે હતે; તેમ ન થાય તે તે વ્યથામાં ગૂરી ઝૂરીને મરી જવા તે તૈયાર
હતે.
“સુલસા! તું ગમે તે કર.કઈ દેવ-દેવીની બાધા રાખ; પણ મને તારા પુત્રનું દર્શન કરાવ.” નાગ રથિકે કહ્યું.
“સ્વામીનાથ! “અરિહંત' આપણા દેવ. એ સિવાય આપણું માથે કઈ ધણી નહિ. આપણુથી કેઈની બાધા રખાય પણ નહિ.
આપનું આ અકારું દુઃખ મારાથી જોયું જાતું નથી. આ ધ્યાનની આ તીવ્ર પીડામાંથી મારે આપને મુક્ત કરવા જોઈએ. હવે એ ખાતર જ મારી ઈચ્છા કે અનિચ્છાના સવાલને બાજુ ઉપર મૂકીને લાચાર બનીને મારે કઈ આરાધના કરવી પડશે. હાઆરાધના જ આપણું સર્વ કાંઈ ઈચ્છિત સિદ્ધ કરી આપશે. પણ સ્વામીનાથ ! અરિહંત પરમાત્માની આરાધના સિવાય તે આપણે બીજું કાંઈ જ ન ખપે ! એ તે નક્કી!
ન છૂટકે ય માગવું જ પડે તે આપણા માલિકની પાસે જ
