________________
[૧૯૮]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ “અજય! ભગવાન મહાવીરદેવના શ્રમણ-શ્રમણી સઘમાં ગુરુવિનયને સૌથી મુખ્ય સ્થાન આપવામાં આવ્યું છે.
ગુરુવિનયથી જે ગુરૂકૃપા મળે છે તે જ શમણજીવનમાં, સ્થિરતા આપે છે. તે જ મેહનીયકર્મોના ભુકા બેલાવે છે, તે જ જ્ઞાનાદિ અત્યંતરસંપત્તિને અને પુણ્યજનિત માનપાનાદિની બાહ્ય સંપત્તિને કેફ ચડવા દેતી નથી.
જે ગુરુકૃપા મેળવતું નથી તે શ્રમણને પિતાની જ શક્તિઓથી ઘાત થાય છે. ગમે તે પળે ગમે તે પાપને તે ભોગ બની જાય છે. અને જે ગુરુકૃપા મેળવે છે તેને પછી જે કાંઈ ઐશ્વર્ય પ્રાપ્ત થાય છે તે તેના જીવનમાં પચી જાય છે. તેનું લેશ પણ અજીર્ણ થતું નથી.
કદાચ કર્મવશાત્ જ્ઞાનાદિશક્તિનું વિશિષ્ટ ઐશ્વર્ય પ્રાપ્ત ન થાય તે પણ સીધે જ ઘનઘાતીને નાશ થાય છે અને મહાપ્રકાશની પ્રાપ્તિ થઈ જાય છે.
જેવી ભક્તિ પરમાત્મા ઉપર તેવી જ ભક્તિ ગુરુ ઉપર હોવી જોઈએ. ભગવતે પિતે એક વાર કહ્યું છે કે, “(ગીતાર્થ) ગુરૂને જે માને છે તે જ હકીકતમાં મને માને છે.”
જેને ગુરુ ઉપર પરાભક્તિ છે, તે જ આત્માને શાના સઘળા અર્થોને પ્રકાશ થાય છે અને તે પ્રકાશથી જ તે આત્મા સ્વની સઘળી પાપવાસનાઓને વિનાશ કરી શકે છે.
ગુરુકૃપાવિહેણ મહાવિદ્વાન, અત્યંત ખ્યાતનામ સાધુ પણ આ શાસનમાં દયાપાત્ર ગણાય છે; રે! એ તે લાગુ પડે જિનશાસનને વરી પણ બને છે.
ગુરુકૃપાન્વિત મહાત્મા તે અત્યંત સન્માનનીય ગણાય છે ,
આપણી સામે જ જેને, ગુરુ વિનયના કેવાં બે આદર્શ દૃષ્ટાન્ત છે!
એક આર્યા મૃગાવતીજીનું ! બીજું ગણધર ભગવંત ગૌતમસ્વામીજીનું!
