________________
૨૫૬ : મત્સ્ય - ગુલાલ
ક્ષત્રિયનાં તા ગધ લગ્ન હાય !’
અવન્તિની બજાર પૂરી થઇ હતી, ને હવે એનાં શાખાનગર વીંધતા હાથી આગળ વધતા હતા. પશુ એટલી વારમાં તે પાછળ પેાકારા પડતા સંભળાયા.
6
‘અરે, વત્સના રાજા રાજકુમારીનું હરણ કરીને નાઠો છે! જીવતા કે મૂએલા પકડા ને !’
'
મહારાજ, હુવે કસોટી છે; આપની ગવિદ્યાની પરીક્ષા થવા દો!’
રાજાએ હાથીનું મહાવતપણું સ્વીકાર્યું. મંત્રીરાજે ધનુષ્યમાણુ ચઢાવ્યાં. થાડે દૂર જતાં માની અને માજી કેટલાક ઘડા નજરે પડયા. મંત્રીએ એક એક તીર ફૂંકી બધા ઘડા ફાડી નાખ્યા. એમાંથી ઉત્કટ ગધવાળા કાઈ રસ પ્રસરી રહ્યો.
‘યોગ ધરાયણ ! આ શું છે ? ?
"
મહારાજ, હેમખેમ વત્સદેશ ભેગા થવાની યાજના છે. હમણાં અવન્તિની વાર આવી સમજો ! એની હાથીસેનાને ખાળવાની આ ચેાજના છે. આ ગધ પાસે હાથી પરવશ થઈ જાય છે. અનલિગિરને જલદી હાંકે. '
અવન્તિનાં શાખાનગર પૂરાં થયાં, ને વનજંગલની વાટ આવી. હાથી ભારે ઝડપથી જતા હતા. મહારાજ વત્સ રાજ પણ પેાતાની ગજસંચાલન કળા દાખવી રહ્યા હતા. વાસવદત્તાનું દિલ પારેવીની જેમ ધડકી રહ્યું હતું. વત્સના મંત્રીએ જોયું તા દૂર દૂર ધૂળના ડમ્મર ચઢતા આવતા હતા. હાકલા-પડકારા નજીક ને નજીક સંભળાતા હતા.
