________________
હાથનાં કર્યાં હશે ૧૫૧ વત્સરાજના મેં પર મૃત્યુની ભીષણ વેદના ઝળકી ઊઠી ! ભયનું ગાંડપણ એને ઝનૂની બનાવી રહ્યું! ભગવાનની વાણી યાદ આવી. એ કહેતા હતા, સહુને જીવ વહાલા છે. બધા જીવ જીવવાને ચાહે છે. સાચું છે. પણ આ ડહાપણ રાંડયા પછીનું છે. અરે મૃગાવતી, તું પણ મરવાથી આનાકાની કરે છે! તને ય જીવતર વહાલું છે ! મનેય જીવતર વહાલું છે! મારે જીવવું છે. મૃગાવતી, તું મારે માટે મરી ફીટ ! તું સતી છે. હું કામી છું. મારે માટે મરી ફીટ.
આવ, આવ, મૃગાવતી ! તારી બંકી ગરદન જેના પર મારા ભુજ પાશ વીંટાતા, અરે, જેમાં પહેરાવવા માટે હું હાર ગૂંથતે એ ગરદન મને પકડવા દે! મૂંઝાઈશ મા ! માત્ર હું તને ગળે ચીપ દઈશ! ભયંકર ચીપ દઈશ. તારો પ્રાણ ચાલ્યો જશે. પછી તારા શબને કામી પ્રદ્યોત શું કરશે! સુંદરી, વિશ્વાસ રાખજે કે તારા કોઈ પણ સુંદર લાલિત્ય ભર્યા અવયવને લેશ પણ હાનિ પહોંચાડીશ નહિ!
વત્સરાજે પોતાના હાથે પોતાના ગળાને પકડયું. જા જોરથી દબાવ્યું. વધુ જોરથી દબાવ્યું.
