________________
(૧૪) . જંબુસ્વામી ચરિત્ર, [સર્ગ સીએ કહ્યું “જેને કેડની સહાય ન હોય, તેને તે આ સર્વ દુષ્કર છે; પણ તમને તે હું સહાય કરનારી છું તેથી હે સુંદર! ચિંતા કરે નહીં. જાણે પુષ્પમાં જ બેઠા છે, તેમ કેઈ દેખે નહિં તેવી રીતે, આહારી બુદ્ધિને ગે તમને અંત:પુરમાં પહોચાડીશ, ભય ન રાખો. પછી મને એગ્ય સમયે લાવજે એવાં તે લલિતાં ગનાં વચને સાંભળીને, દાસી સત્વર ગઈ ને તે રાણુંને, તે વચને કહ્યાં, તેથી તે હર્ષમાં ઉછળવા લાગી ત્યારથી લલિતા તે તેના સંગમની વાટ જેવા લાગી, એટલામાં એકદા નગરમાં, મનેહરએ કામુદી ઉત્સવ આવ્યો. એટલે, ધાન્યને લીધે સુંદર ક્ષેત્રવાળી અને દૂધ સમાન શુદ્ધ સોવરના જળવાળી એવી બહારની ભૂમિમાં, રાજા મૃગયા રમવા ગયો, - તે વખતે આસપાસ રાજ્યમહેલ વિજન (માણસ રહિત) થ યો, ત્યારે પેલી ચેટીની મારફત લલિતાએ લલિતાંગને બોલાવ્યો. દાસીએ પણ રાણીના વિદને અર્થે, નવીન યક્ષની પ્રતિમાને મિષે, તે પુરુષને અંત:પુરમાં પ્રવેશ કરાવ્યો. ચિરકાળે એકઠાં થયેલાં તે લલિતા અને લલિતાંગ બન્નેએ વહેલી અને વૃક્ષની પેઠે પરસ્પર ગાઢ આલિંગન દીધું, - અનુમાન વિગેરેમાં ચતુર એવા અંત:પુરના રક્ષકોએ પણ જાણ્યું કે, “નિશ્ચય અંત:પુરમાં પર પુરુષને પ્રવેશ થયો છે. આપણે છે તરાયા છીએ એમ તેઓ ચિંતવતા હતાએવામાં તે મૃગયા સ માપ્ત કરી રાજા પાછા આવ્યું. તેને તેઓએ આગ્રહપૂર્વક જણા વ્યું કે, “અમને શંકા છે કે, અંત:પુરને વિષે પર પુરુષ છે.” એ સાંભળી રાજાએ શબ્દ કરતી એવી પાદુકાને ત્યાગ કરી, ચેર ની પેઠે ગુપ્ત પગલે, અંત:પુરમાં પ્રવેશ કરે, પેલી ચતુર દાસીએ દ્વિર તરફ નજર કરી તે, દૂરથી રાજાને આવતા જોયા; ને તે રાણીને કહ્યુંપછી રાણી તથા દાસીએ-બન્નેએ મળીને, તે જાર પુરુષ (લલિ
