________________
(૨૬) સહ પિતાના મંદિરે લઈ જવામાં આવી, અને બીજી કુલદેવીની જેમ વસ્ત્ર, આહાર વિગેરેથી તેની ભક્તિ કરવામાં આવી. એ પ્રમાણે હંમેશ સન્માનિત કરાતે સતે કેટલોક સમય વીત્યા બાદ કુટિલ મનવાળી તે વેશ્યાએ રાજપુત્રીને પૂછયું કે-“હે પુત્રી ! આ તારા પતિ કેણ છે? અને તે કેવી રીતે તેની સાથે પરણ? તે કહે.” તેણીએ કહ્યું કે-“હે માતા ! સાંભળે. આ કેણ છે તે હું એગ્ય રીતે જાણતી પણ નથી. ભયંકર એવા રાક્ષસને હણીને તે મને પરણ્યા છે. આ પ્રમાણે સાંભળીને તેણે ગળગળા સાદે કહ્યું કે-“આંધળાની લાકડીની જેમ આપણા બંનેને તે એક-માત્ર આધાર છે. તેની સાથે વાતચીત કરત મારૂં મન સહજ શરમ અનુભવે છે, તેથી તારે તારા વલ્લભને (પતિને) એકાંતમાં આ પ્રમાણે સ્પષ્ટ કહેવું કે-હે નાથ ! યક્ષ-રાક્ષસ વિગેરેના ભયની શંકાયુક્ત અને જંગલની જેવા આ શુન્ય-ઉજજડ નગરમાં આપણે શામાટે રહેવું જોઈએ ? માટે હે પ્રભુ! સુંદર વસતિવાળા સ્થાનમાં-રહેઠાણમાં આપણે જઈએ તે સારૂં.” ભેળી એવી પ્રિયંગુમંજરીએ આ વચન સત્ય માન્યું અને એકાંત સ્થાન પ્રાપ્ત કરીને તેણે પતિને ઉપરોક્ત બીના જણાવી. વીર પુરૂષોમાં અગ્રણી એવા તેણે વાત હસી કાઢીને કહ્યું કે- હે પ્રિયા ! તારે જરાપણ બહીવું નહિં, કારણ કે મને કેઈના તરફથી ભયની બીલકુલ આશંકા નથી.” તેનું શું કારણ?” એમ મધુર વાણીવડે સ્ત્રીએ પૂછતાં સાહસના ઘરરૂપ અને ચતુરાઈના ભંડારરૂપ કુમારે ગળે પ્રાણ આવે તે પણ સ્ત્રીને ગુપ્ત વાત ન કહેવી એ નીતિવાક્ય જાણતાં છતાં, નસીબોગે કહ્યું કે-“હે ભદ્રે ! જ્યાં સુધી સિદ્ધપુરૂષથી અર્પણ કરાયેલ રક્ષાવિધાન મારા ખગની મુઠમાં
