________________
( ૨૫ )
આ પ્રમાણેની તેની વાત સાંભળીને પ્રિય ગુમ જરીએ પેાતાના ભર્તારને કહ્યું કે- હે સ્વામિન્ ! આ મારા પિતાની મ્હેન ને તમારી કુઈસાસુ આવી જાય છે. ’ આમ કહીને તત્ક્ષણુ પાતાની ફઈબાને ગળે વળગીને સુમિત્રની આ વા લાગી અને ખાલી કેમ્પ હા ઇતિ ખેદે! તમારી પણ આવી દારૂણ અવસ્થા કેમ થઇ ? પરંતુ એમાં વિધિના જ દોષ છે કે જે સજ્જનાને વિપત્તિમાં નાખે છે.’ ગણિકા પણ અત્યંત કપટભાવથી ખેલી કે–‘હે વત્સે ! હે શુભાશયે ! તુ કનકવજની પુત્રી છે? એ વાત મને સત્ય કહે. ’પ્રિય ગુમ જરીએ હા પાડી એટલે તે સાંભળીને જાણે અત્ય ંત શેક ઉત્પન્ન થયે હાય તેમ તે વિરણી પાતાના રૂદનના સ્વરવડે આકાશને ભરી દેતી સતી અત્યંત રૂદન કરવા લાગી. પછી તે ખેાલી કે-‘ હું ભત્રીજી ! મારી જેમ તારી પણ દુર્દશા કેમ થઈ ? અરે! અરે ! કનકવજ નામના ગુણથી પ્રસિદ્ધ એવા મારા અધુ કયાં? સુંદર રૂપવાળી કનકમજરી નામની મારી ભાજાઈ કાં? નગરજને કયાં ? આ નગર શૂન્ય-નિર્જન કેમ છે?' પ્રિયગુમ’જરીએ ગળગળા અવાજે અધી વસ્તુસ્થિતિ કહી. તે સાંભળીને તે વેશ્યા અત્યંત દુ:ખપૂર્વક ફરીવાર વિલાપ કરવા લાગી કે-‘ હે જૈવ ! હે ઉત્તમ પુરૂષને વિડંબના પમાડનાર ! મને અને મારી ભત્રીજીને ગાઢ દુ:ખમાં નાખીને તે આ શું કર્યું? છતાં પણ હું માનું છું કે મારૂં પૂર્વકૃત પુણ્ય કાંઈક જાગતું છે કે જેથી જયવાળા જમાઈ અને ભત્રીજી મને પ્રાપ્ત થયા. ’
સારમાદ નિર્મૂળ-કપટ રહિત મનવાળા તે મનેવડે જીવતી જાગતી આપત્તિની જેવી તે વેશ્યાને અત્યંત આગ્રહ
