________________
(૨૬) એકદા ધારિણીએ યજ્ઞદત્તને એકાંતમાં કહ્યું કે-“મારે પુત્ર શિવકુમાર સારો નથી, તેથી જેમ કુમુદિનીને સૂર્ય વિનાશ કરે, કાંઠાનો જેમ નદીનો પ્રવાહ નાશ કરે તથા વનનો જેમ દાવાનલ નાશ કરે તેમ શિવકુમાર આપણો વિનાશ કરશે; તેથી પ્રચ્છન્નપણે એને મારી નાખે જોઈએ.” તે સાંભળી યજ્ઞદત્તે કહ્યું કે એ વાત યુક્ત નથી, કેમકે તારો પુત્ર તે મારો સ્વામી છે. એની મહેરબાનીથી આપણે બેઉ સુખી છીએ. વળી સ્વામીદ્રોહ કરે તે મહા પાપને હેતુ છે.”
તે સાંભળી ધારિણું બોલી કે-એમાં શેનું પાપ છે? જે એ જીવતે હશે તો આપણું સુખમાં અંતરાય કરશે.”ઈત્યાદિ વાતે સાંભળી વિષયાંધ યજ્ઞદત્તે પણ શિવકુમારને મારવાનું કબૂલ કર્યું. કેઈ સમયે પટે કરી ધારિણીએ પોતાના પુત્રને કહ્યું કે-“હે વત્સ! કઈ પણ હથિયાર ધારણ કરનાર પુરૂષને વિશ્વાસ કરીશ નહીં.” બીજે પ્રસ્તાવે કુમારને કહેવા લાગી કે-ગેવાળ લેકે આપણા ગોકુળની રક્ષા રુડી રીતે કરતા નથી, માટે તમે બંને જણ ગાયની રક્ષા કરવા માટે જાઓ.” તે સાંભળી બંને જણ હાથમાં હથિયાર લઈને જંગલમાં ગયા. તે બંને જણ આગળ પાછળ ચાલે છે, એક બીજાને વિશ્વાસ કરતા નથી. નીચે ઉતરતાં અંધકારવાળી જગ્યામાં યજ્ઞદત્તે પડ્યું કાઢયું, તે પાછળથી શિવકુમારે જોયું એટલે તે ત્યાંથી નાસીને ગોકુળમાં જતો રહ્યો. ત્યાં જઈ ગોવાળીયાઓને શિખામણ આપીને સમજાવી રાખ્યા.
સંધ્યા સમયે ગાયના વાડામાં બેઉ જણ શય્યા પાથરીને સૂતા, એવામાં શિવકુમારે ઉઠીને શગ્યામાં ખડ્ઝ રાખી ઉપરથી ઢાંકી મૂક્યું અને પોતે ગાયના સમૂહમાં છાનામાને જઈને બેસી ગયો. એટલામાં યજ્ઞદત્તે ગુપ્ત રીતે બલ્ગ કાઢીને શિવકુમારની શગ્યા ઉપર ઘા કર્યો. તે વખતે શિવકુમારે ગાયોના સમૂહમાંથી નીકળી છાને ઘા કરીને યજ્ઞદત્તને મારી નાખ્યા અને મુખથી
ચેર ! ચાર!!” એ કલકલાટ શબ્દ કરતા ગવાળિયા અને શિવકુમાર કાંઈક બહાર જઈ પાછા આવીને બૂમ પાડવા લાગ્યા
