________________
મળવા લાગ્યા. ત્યારે તેમણે હસીને કહ્યું ”ભાઈ, હવે કોણ ચાતુર્માસ વાનું છે.”
જીવન અને જગતને જોવાની એમની દ્રષ્ટિ અનોખી હતી. તત્વની ઊંચાઈ પર આસનોરથ થઈને જ તેઓ કોઈપણ વાત કે વિચારને મૂલવતા. સમર્થતા હતી તો સર્જકતા પણ હતી. અચ્છા ચિંતકની મનોતત્પરતા હતી અને મૂલ્યનિષ્ઠ ચિંતકની મનોતાપરતા હતી અને મૂલ્યનિષ્ઠાનો મહિમા પણ હતો.. ને જ્યાં વિચારની ગહનતા હોય છે ત્યાં આર્ષદ્રષ્ટિ પણ અચૂક હોય છે. સમયનાં પડળોને ભેદીને તેઓ કાળની આરપાર જોઈ શકે છે. ચાતુમાસનાં નિમંત્રણોના પ્રત્યુતર રૂપે એમણે જે તે ભાવિનાં એંધાણ હતાં “ભાઈ, હવે કોણ ચાતુમાસ કરવાનું છે?" એ ઇ શકો ઘણું બધું કહી જાય છે પણ ઊંચા ઉચારિક આસને બેઠેલી મહાન વિભૂતિઓ જે અચાનક જ અંત સુરણાથી બોલી ઊઠે તે જગતના વ્યવહારમાં અટવાયેલાં આમ માનવીઓની સમાજમાં શી રીતે ઉતરે?
કોઈ સમા કોઈ ન સમાજ
પૂરીને પ્રામાણી જ પોતાના અંતિમગમનનો અણસાર આવી ગયો હતો. મને ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે જીવનનું જળ વહી ગયું છે ને હવે તો ચંદ દિવસો અને ચંદ કલાકો જ હોય છે. જે ના રહ્યું હતું તેનો પણ એમને ખ્યાલ હતો, ને જે આવી શરૂ હતું તેનો * પણ તેમને અણસાર હતો. વારસાવ છેવટે તો વાતાવ હતું, તને રવીન જો .
. . શરીર શરીરનું જ રહ્યું હતું શરીરની પણ મર્યાદા હોય છે.
એ ઘસાય છે. ક્ષીણ જાય છે. જીર્ણ બને છે અને સતત એની કાંકરીઓ ખરતી જ રહે છે. તેઓ મહુડીમાં બિરાજતા હતા.
મહુડીમાં એ રાત્રે એમની નાડીના ધબકારા મંદ પડવા લાગ્યા. તાબડતોડ ડોકટરો આવ્યા. એમણે તપાસ કરી. તેઓ પણ ગભરાયા. પણ એ તો અડગ નિર્ધાર કરીને જ બેઠા હતા. વિજાપુર જવું છે. વિહાર #વો છે. જે થવું હોય તે થાય. અડગ મનના મુસાને
