________________
જાવજીવાએ-જ્યાં સુધી જીવું ત્યાં સુધી કારમિ-કરાવું તિવિહ-ત્રિવિધે
કરત-કરતાને મeણ-મનપણે
પિ-પણ તિવિહેણ-ત્રિવિધે
ઉવદ્વિમિ-ઉઠ્યો વાયાએ-વચનપણે
સબાઓ-સર્વથા કાએl-કાયા વડે
પાણાઇવાયાઓ-પ્રાણાતિપાતથી કરેમિ-કરું
વેરમણં-વિરમણથી ભાવાર્થ : (સાધુઓનાં પંચમહાવ્રતો) હે ભગવંત ! પહેલા મહાવ્રતમાં પ્રાણાતિપાતથી (જીવોને મારવાથી) પાછો હઠું છું. હે ભગવનું, સર્વથા જીવોને મારવાનાં હું પચ્ચખ્ખાણ કરું છું. કે, જે અલ્પ જીવો અને મોટા જીવો (ત્રસના અલ્પ જીવો કુંથુવાદિ. ત્રસના બાદર જીવો ગાય ભેંસ મનુષ્યાદિ. સ્થાવરના અલ્પજીવો વનસ્પતિ સંબંધી પનકાદિ, થાવરના બાદર છવો પૃથ્વીકાયિકાદિ) એ સર્વ જીવોને હું પોતે મારીશ નહિ, બીજા પાસે મરાવીશ નહિ, મારતાને સારો જાણીશ નહિ.
જ્યાં સુધી આ દેહમાં આત્મા છે, ત્યાં સુધી, મન વચન કાયાએ કરી હું જીવોને હણું નહિ, હણાવું નહિ, હણતાને અનુમોદું નહિ. કોઈ જીવ અતીત કાળમાં હણાઈ ગયો હોય, તો હું તે પાપોથી પાછો વળું છું. આત્મસાક્ષીએ તે પાપને નિંદું છું. પર સાક્ષીએ તે પાપને ગણું . અને એવા આત્માના અગ્લાધ્ય (નિંદનીક) અધ્યવસાયનો ત્યાગ કરું છું. ત્યાગ કરીને હે ભગવનું સર્વથા જીવોને ન મારવા રૂપ પ્રથમ મહાવ્રતમાં હું રહેલો છું. ll૧||
અહાવરે દુએ ભંતે મહબૂએ મુસાવાયાઓ વેરમણા સવ્વ ભૂતે મુસાવાયું પચ્ચક્ઝામિા સે કોહા વા, લોહા વા, ભયા વા, હાસા વા નેવ સયં મુસ વઇજાનેવન્નેહિં મુસં વાયાવિજા મુસં વચંતે વિ અન્ને ન સમણુજાણામિા જાવંજીવાએ તિવિહં તિવિહેણ મોણે વાયાએ કાણું ન કરેમિ ન કારવેમિ કરંત પિ અન્નન સમણુજાણામિાતરસ ભતે પડિકમામિાનિંદામિ ગરિવામિ અખાણ વોસિરામિાદુચ્ચે ભંતે મહત્વએ ઉવટિઓમિ સવાઓ મુસાવાયાઓ વેરમણ શા
દશવૈકાલિકસૂત્ર
