________________
પુ. પદ્મલતાશ્રીજીની જીવન ઝરમર
૧૦
શબ્દો સાચાં પડ્યાં
ભાઈ પ્રવીણ જ્યારે પાડાપોળ ઉપાશ્રયે અમદાવાદથી નીકળતી વેળાએ સાધ્વીજીને વંદન કરવા ગયેલો ત્યારે સાધ્વીજીશ્રી પદ્મલતાશ્રીજીના મુખમાંથી એકાએક શબ્દો સરી પડેલાં કે હવે જ્યારે તું મળે ત્યારે બીજા વેશમાં મળજે. મારે તને ફરી આ વેશમાં હવે જોવો નથી.
નિર્મળ હૃદયમાંથી નીકળતા શબ્દોનો પણ કેવા અજબગજબનો પ્રભાવ હોય છે, એમના એ શબ્દો જે સમયે બોલાયેલાં ત્યારે તો એની સફળતાના કોઈ ચિહ્નો દેખાતાં જ ન હતાં છતાં માતાના વાત્સલ્યભર્યા હૃદયમાંથી નીકળેલા એ શબ્દો જાણે મંત્રરૂપ જ શું હોય નહિ એ રીતે અચૂક ફળ્યા, એટલું જ નહિં પણ ખૂબ ઝડપથી ફળ્યાં, સારી રીતે ફળ્યાં, અને સૌનાં હૈયાં પુલક્તિ થઈ જાય તે રીતે ફળ્યાં. ઉત્કૃષ્ટ તપ/ત્યાગ અને સાધના
પ્રભાબહેને ચાલુ વરસીતપમાં જ સંયમ લીધું હતું – એટલે તેના પારણાં થયાં કે તરત જ વર્ધમાનતપનો પાયો નાંખ્યો અને ક્રમશઃ આયંબિલ પ્રત્યે અથાગ પ્રીતિ કેળવવા લાગ્યા. ઓળી ઉપર ઓળી કરવા જ માંડી. વિહાર હોય કે સ્થિરતા હોય, ઉનાળો હોય કે શિયાળો હોય એમને મન બધું જ સરખું, આયંબિલમાં પણ અમુક દ્રવ્યો વા૫૨વાનો નિયમ રાખે. મૌન તો હાલતા/ચાલતાં કરે. વિ.સં. ૨૦૩૩માં શાંતિનગરના ચાતુર્માસમાં ૭૪/૭૫ બે વર્ધમાનતપની ઓળી મૌનપૂર્વક કરી. તન મન તપના રંગે એવા તો રંગાઈ ગયા કે ઓળી પૂરી થવા આવે એટલે મન બેચેન બની જાય આગ્રહ કરીને પારણું કરાવવું પડે.
સો ઓળીની પૂર્ણાહુતિ નિમિત્તેનો પ્રસંગ અમદાવાદ શાહીબાગ
