________________
પૂ. પાલતાશ્રીજીની જીવન ઝરમર દિવસોના દિવસો સુધી તૈયારી કરવા છતાં જેવો પ્રસંગ ન ઉજવાય તેવો ગણત્રીના કલાકો છતાં ઉજવાઈ ગયો. જોનારા સૌ આશ્ચર્યચકિત થઈ અત્યંત અનુમોદના કરવા લાગ્યાં. પરસ્પરનો અનુરૂપ સંયોગ
સંયમ સ્વીકાર્યા પછી તેઓ આરાધનામાં એકદમ લાગી ગયા. દાદી ગુરુ મહારાજ સાધ્વીજી શ્રી ચંપકશ્રીજી મહારાજ પાસેથી એમને એવા અપૂર્વ વાત્સલ્યની પ્રાપ્તિ થઈ કે જેથી સંસારના કોઈ સગાંસ્નેહી સંબંધીને યાદ કરવાનું એમને મન જ ન થાય.
વળી તેમના ગુરુમહારાજ શ્રી ચારિત્રશ્રીજી મ. પણ એવા જ ત્યાગી વૈરાગી અને પ્રભુભક્તિના રસીયા. કોઈની પણ સાથે ઝાઝી લપ્પન છપ્પન કદી કરે નહિં. એ ભલાં ને એમનો સ્વાધ્યાય ભલો. જિનમંદિરમાં જાય એટલે દુનિયા આખી વિસરી જાય, ખાવાપીવાનું પણ ભૂલી જાય. તેઓ મધુર કંઠથી સ્તુતિ સ્તવન ગાઈ પ્રભુ ભકિત કરતાં હોય કે પ્રતિક્રમણમાં સ્તવન સક્ઝાય બોલતાં હોય ત્યારે તે સાંભળવા દેરાસર કે ઉપાશ્રયની બહાર લોકો ટોળે વળતાં. ગુરુને શિષ્યા અને શિષ્યાને ગુરુ ભાવી ગયા. જાણે સરખે સરખો યોગ જામી
ગયો.
પોતાના સંસારી દીકરી સાધ્વી શ્રી હેમલતાશ્રીજી મ. પણ જ્ઞાનાભ્યાસ તથા તપત્યાગમાં સારા આગળ વધી ગયા હતા. વિનય/વિવેક અને સરળતા તથા નમ્રતાદિ ગુણોના કારણે તેઓ પણ સાધ્વીસમુદાયમાં જુદા જ તરી આવતા હતા. તેઓ માતાની આરાધના/સાધનામાં બરાબર સહયોગી બની ગયા. આજ્ઞાસ્વીકાર એજ પરમાર્થ
આપણો વિચાર ગમે તે હોય અને સંયોગો પણ ગમે તેવા હોય પણ
