________________
(२२) "मिथ्याचार"
मिथ्याचारनुं स्वरूप प्रा प्रमाणे छे-“बायेंद्रियाणि संयम्य, य आस्ते मनसा स्मरन् । इंद्रियार्थ विमूढात्मा, मिथ्याचार स उच्यते" ॥१॥ "बाह्य इंद्रियोनो सयंम करी जे मूढात्मा इन्द्रियोना विषयोनुं मनथी ध्यान करतो संयममां-त्यागमा रहे ते मिथ्याचार कहेवाय. " टुंकमां जेत्रो साधुपणुं बाह्यथी धारण करी भ्रष्टाचारो सेवे, लोकोने ठगे, लोक रंजनार्थे अनेक कष्टो वेठे, विषयवासनामोने पुष्ट करे, शरीरादिकनी पुष्टि माटे अनेक उपचारो करे, ए सर्वनो त्याग दांभिकत्याग, तिरस्करणीय धिकारवा योग्य त्याग जाणवो. आवा त्यागमा रहेवा करता ते त्याग छोडी उत्तम ग्रहस्थधर्म स्वीकारी व्यापारादि कर्मोथी आजीविका करवी ते हितावह कहेवाय. अत्रे टीकाकार भार दइ अावा वेश माटे सखत फटको मारे छे. रोग तथा उपभोग रहित पुरुषे पंडितोमां निंदाकारी तथा क्लिष्ट एवी आजीविका केवळ पेट भरवा खातर ज अथवा मानपूजाना लोलुपीपणाथी आभ्यंतरत्याग विना खाली बाह्यवेश धारण करवो ते पूर्व जन्मनां उपार्जित अशुभकर्म, विपाक फल-कटुकफल जाणवू. निदान के-पूर्वना पापकर्मना उदयथी प्रावो त्याग उदयमां श्रावे, धारण कराय, वर्तमान समयमां श्रा वात बहु विचारवा जेवी छे. ग्रंथकर्ता बाटलं कही जणावे छे के अन्यदर्शनमा ज नहीं, किन्तु जैन सिद्धान्तमां पण श्रावा त्याग माटे बहु बहु कडक रीते कडुं छे. अणंतसो दव्वालिंगाई.
