________________
એકવીસમા લબ્ધલક્ષ્ય ગુણનું વર્ણન. (૭૧). સાંભળી પ્રતિબધ પામી વિજયે પ્રવજ્યા અંગીકાર કરી અને તે પિતાના અને પરના ઉપકારને સાધક થયા. આ પ્રમાણે પરહિતને કરનારે ધર્માધિકારી છે.
હવે એકવીશમો લખ્યલય નામને ગુણ છે,
તે ફળદ્વારા બતાવે છે–
लक्खेह लद्धलक्खो सुहेण सयलं पि धम्मकरणिजं । दक्खो सुसासणिजो, तुरियं च सुसिक्खिो होइ ॥२८॥
મૂલાર્થ–લબ્ધલક્ષ્ય પુરૂષ સમગ્ર ધર્મકાર્યને સુખે કરીને જાણ શકે છે. તેથી કરીને જ તે ધર્મકાર્યને શીધ્ર કરનારે, સહેલાઈથી શીખવવા લાયક થાય છે, અને શીધ્રપણે જ શિક્ષાને પારગામી થાય છે.
ટીકાથ-જ્ઞાનાવરણીય કર્મ અ૫ હોવાથી જેણે કહ્યું-શીખવા લાયક અનુષ્ઠાન ૪ufમજ સ્ટડધં-પ્રાપ્ત કર્યાની જેમ પ્રાપ્ત કર્યું હોય તે લખેલક્ષ્ય કહેવાય છે, તે પુરૂષ જુન-કલેશ વિનાજ એટલે પોતાને તથા શિખવનારને કષ્ટ ઉત્પન્ન કર્યા વિના જ રહે સમગ્ર પર્માળી-વંદન, પ્રત્યુપેક્ષણ વિગેરે ધર્મ કાર્યને ગીનાતિજાણી શકે છે. ભાવાર્થ એ છે કે જાણે કે પૂર્વભવમાં અભ્યાસ કર્યો હોય તેમ તે જલદીથી જાણી જાય છે. કહ્યું છે કે- “જીએ દરેક જન્મમાં જે કાંઈ શુભ કે અશુભ કર્મને અભ્યાસ કર્યો હોય, તે જ (કમનો) તેજ અભ્યાસના યોગથી તે સુખે કરીને અભ્યાસકરી શકે છે.” તેથી કરીને જ રક્ષ-શીધ્રપણે કાર્યને કરનારે, કુરાનનીય -સુખે શીખવવા લાયક, અને ત્વરિતં-થોડા કાળમાંજ સુશિક્ષિત -શિક્ષાને પારગામી થાય છે. અહીં મૂળમાં જે જ શબ્દ છે તેને સુશિક્ષિતની પછી અંબંધ કરવાનું છે.
