________________
બારમા ગુણ ઉપર ધનસા વાહ અને વંકચૂલની કથા. ( ૪૯ )
એવુ ધામિઁકને ઉચિત નથી, તે વાત કહે છે––નિર્ગુ ણીઓની ઉપેક્ષા કરે છે, એટલે કે પેાતાનું ચિત્ત સકિલષ્ટ પરિણામવાળું થાય માટે તેઓની પણ નિ ંદા કરતા નથી. કારણ કે તે એવા વિચાર કરે છે કે “ ખીજાના છતા કે અછતા પણ દોષા કહેવાથી કે સાંભળવાથી તે ગુણુ કારક થતા નથી, કેમકે એાલનાર ઉપર તેને વૈર વધે છે, અને સાંભળ
""
વાસિત થયેલા આ જીવને વિષે એકાદ ગુણ પણ પ્રાપ્ત થાય તેા તે પણ આશ્ચર્ય માનવા જેવું છે. ઘણા ગુણાવાળા તે વિરલાજ હાય છે, પણ એક એક ગુણવાળા જન પણ સર્વ ઠેકાણે મળી શકતા નથી, ગુણુ ભલે ન હેાય, પણ દોષ ન હાય તે તેવા મનુષ્યાનુ પણ કલ્યાણ થાઓ, અને દોષવાળાઓમાં પણ જેનામાં ઘેાડા દોષો હાય તેની પણ અમે પ્રશ ંસા કરીયે છીયે. ’” આવી રીતે સંસારના સ્વરૂપના વિચાર કરીને તે ગુણરાગી નિર્ગુણીની પણ નિ ંદા કરતા નથી, પરંતુ તેની ઉપેક્ષા કરે છે, એટલે કે મધ્યસ્થ ભાવે રહે છે. તથા તે ગુણુરાગી ગુણાના સંગ્રહ કરવામાં ગ્રહણ કરવામાં પ્રવર્તે છે—યત્ન કરે છે અને અંગીકાર કરેલા સમ્યકત્વ, વિરતિ વિગેરે ગુણને મિલન કરતા નથી. એટલે તેને અતિચાર લગાડતા નથી. આ ગુણરાગીપણાનુ ફળ છે, અન્યથા ગુણરાગીપણુંજ કહેવાય નહીં. ૧૯.
•←
અહીં ધન સા વાહ અને વંકચૂલના
દષ્ટાંત છેઃ—
વરશ તપે કરીને જેનું શરીર શુષ્ક થયુ હતુ, તથા જે નિર તર સજ્ઝાય ધ્યાનમાં તત્પર હતા, તેવા મુનિને જોઇને તે ધન નામના સાર્થ વાહ ગુણના રાગી થયા, તેનુ મન ગુરૂની ભક્તિમાં તલ્લીન થયું, તેથી તે સમિત પામી દાન દઇ અનુક્રમે કલ્યાણની પરંપરાના
૧ જેના દોષ કહ્યા હાય તેને.
૪
