________________
નવમા લજજાળુ ગુણનું વર્ણન.
(૩૭)
વિચાર કરતી હતી, તેવામાં નર્તકીના ગાયને મને બેધ પમાડી.” મંત્રીએ પણ નિવેદન કર્યું કે-“મને તમારા શત્રુ રાજાએ લોભ પમાડ્યો હતો, તેથી હું મારા સ્વામીને વધ કરું કે નહીં ? એવી ચિંતાથી આકુળ હતો તેવામાં તે નર્તકીએ મને બાધ પમાડ્યો” પછી કર્ણ પાળે પણ કહ્યું કે “મને અમુક શત્રુ રાજાએ ઘણું દ્રવ્ય આપી પટ્ટ હસ્તી માગ્યા હતા અથવા તેને મારી નાંખવાનું કહ્યું હતું. માટે મારે શું કરવું? એવા વિચારમાં હું મૂઢ થયા હતા. તેવામાં આ નર્તકીના ગાયનથી હું બેધ પામ્યા.” તે સાંભળી રાજાએ સર્વેને કહ્યું કે –“તમે સર્વે પત પિતાના મનની ઈચ્છા પ્રમાણે કરો.” ત્યારે ઉત્તમ ઉપદેશ સાંભળવાથી પ્રતિબધુ પામેલા તે સર્વેએ શુકલક કુમારની પાસે પ્રત્રજ્યા ગ્રહણ કરી. તે ચારે સહિત ક્ષુલ્લક કુમાર ગુરૂની પાસે ગયો. ગુરૂએ “આ તે તારા કુળને ગૃજ કર્યું, એ પ્રમાણે તેની પ્રશંસા કરી. પછી તે આત્મકાર્યને સાધક થયે. આ પ્રમાણે આ ક્ષુલ્લક કુમારે ચિરકાળ સુધી દાક્ષિણ્ય ગુણે કરીને જ સંયમનું પાલન કર્યું, તે તે પરિણામે પણ સુખકારક થે.
હવે નવમાં ગુણને આશ્રીને કહે છે.
लज्जालुप्रो अकज्जं, वज्जइ दूरेण जेण तणुयं पि ।
आयरइ सयायारं, न मुयइ अंगीकयं कहवि ॥ १६ ॥
મૂલાઈ–જેથી કરીને લજજાળુ માણસ થેડા પણ અકાર્યને દૂરથીજ વજે છે, સદાચારનું આચરણ કરે છે, અને અંગીકાર કરેલું વ્રત કોઈ પણ પ્રકારે મુકતો નથી, તેથી તે ધર્મને અધિકારી છે.
ટીકાથ–સ્ત્રજ્ઞા-પ્રાકૃત ભાષાની શૈલી હોવાથી લજાવાન પુરૂષ તનુવામf–થોડું પણ અવાજે–નિંદિત કાર્ય અહીં નિષેધ વાચકમ ને નિદિત અર્થ કરવાનો છે. જે-દૂરથી જ વજે છે. જેના-જે
