________________
પંચમલિંગ ઉપર આર્ય મહાગિરિની કથા. (૧૧) વસુભૂતિ શ્રેષ્ઠીએ બીજે દિવસે સ્વજનેને કહ્યું કે–ગઈ કાલે ગુરૂ જે તપસ્વીને જોઈ ઉભા થયા હતા, તેને તમે આવતા દેખાય કે તરત જ તમારે ઉત્તમ ઉત્તમ અન્ન પાણી ત્યાગ કરવા લાયક કરી તેને કહેવું કે “હે મુનિ! આ અમે તજી દઈયે છીયે. જે તમને રૂચતું હોય તે ગ્રહણ કરે.” જે તે કઈ પણ પ્રકારે કાંઈ પણ ગ્રહણ કરશે તો તે અન્ન તમને અનંત સુખના ફળને આપનાર થશે.” પછી તેઓએ પણ મહાગિરિને આવતા જોઈ તે જ પ્રમાણે કર્યું. તે જોઈ “ઘેર ઘેર આવું ઉત્તમુ અન્ન કેમ ત્યાગ કરાય છે?” એમ વિચારી સૂરિએ યુતના ઉપયોગથી અનેષણય જાણું ગ્રહણ ન કર્યું. ભિક્ષા વિનાનું ખાલી પાત્ર લઈને જ ઉપાશ્રયમાં પાછા આવ્યા. તે જોઈ “આમ કેમ?” એમ સુહસ્તીના પૂછવાથી તેમણે કહ્યું કે –“હે આર્ય! તમે સર્વત્ર અનેષણય આહાર કરી નાંખ્યા છે.” સહસ્તીએ પૂછ્યું–“હે ભગવાન! શી રીતે મેં અનેષણય કર્યો?” તેઓ બેલ્યા- “કાલે તમે ઉભા થઈ મારૂં ગૌરવ કર્યું તેથી.” ત્યાર પછી આ નગરમાં શુદ્ધ આહાર મળશે નહીં એમ ધારી તે બને ત્યાંથી વિહાર કરી ગચ્છ સહિત દેશી નગરીમાં ગયા. ત્યાં કેટલાક દિવસ રહી સુહસ્તીની રજા લઈ ભગવાન મહાગિરિ એકાકી એડકાક્ષ નગરમાં ગયા. ત્યાં ગજાગ્ર પર્વત ઉપર ચડી અનશન કરી સમાધિવડે કાળધર્મ પામી દેવકમાં ગયા. શેષ કથાનક શ્રીઆવશ્યક સૂત્રમાંથી જાણી લેવું. અહીં આ કથાને ઉપનયતાત્પર્ય એ છે જે--મહાગિરિએ જિનકલ્પની ક્રિયા વિચ્છેદ ગયેલી હતી તે પણ યથાશક્તિ તેનું અનુષ્ઠાન કર્યું હતું. તે જ રીતે બીજા પણ કેઈ ભાવસાધુએ વીર્યને ગોપવ્યા વિના વિશેષ ક્રિયાનું આચરણ કરવું.
આ જ અર્થને સ્કુટ રીતે કહે છે. सकम्मि नो पमायइ, असककजे पवित्तिमकुणतो । સામો ઘર, વિશુદ્ધમાણg gવ . ? |
