________________
પ્રજ્ઞાપનીય ત્રીજા લિંગનું સ્વરૂપ. (૧૯) કરીને સ્વપરને એટલે પિતાને અને પોતાના સેવક અન્યને જમાલિની જેમ અસગ્રહ એટલે અસધ ઉત્પન્ન કરે છે. ૧૦૭
તેથી કરીને तं पुण संविग्गगुरू, परहियकरणुज्जयाणुकंपाए । . વોર્હિતિ સુત્તવિહિષા, પન્ના વિચાઈતા | = |
મૂલાઈ–તે મૂઠને આ પ્રાપના કરવા (સમજાવવા) લાયક છે એમ જાણતા (જાણુને) પરહિત કરવામાં ઉદ્યમવંત એવા સંવિઝ ગુરૂ અનુકંપાવડે સૂત્રમાં કહેલા વિધિએ કરીને બોધ કરે છે.
ટીકાર્ય–તે મૂદને તથા પુન: શબ્દ છે તેથી જ્ઞાનના અથી અને વિનયવાળા તેને એટલે કે જે તે મૂઢ જ્ઞાનને અથી અને વિનીત હેય તે તેને પરહિત કરવામાં ઉદ્યમવંત એટલે પરોપકાર કરવામાં રસિક એવા સંવિ-ગુરૂઓ-પૂજ્ય આચાર્યો અનુકંપાવડે એટલે આ બિચારે દુર્ગતિમાં ન જાઓ એવી અનુગ્રહ બુદ્ધિથી પ્રેરાઈને સૂત્રના વિધિ પૂર્વક એટલે આગમમાં કહેલી યુતિ પૂર્વક બેધ પમાડે છે પરંતુ જે તે મૂઢને પ્રજ્ઞાપનીય એટલે બેધ પમાડવાને ઉચિત જાણે તે જ બંધ કરે છે, તે ન હોય તે સર્વજ્ઞ પણ તેને બંધ પમાડી શકે નહીં. ૧૦૮
ત્યાર પછી— सोऽवि असग्गहचाया, सुविसुद्धं देसणं चरितं च । आराहिउं समत्थो, होइ सुहं उज्जुभावाओ || १०६ ॥
મૂલાર્થ-તે પણ અસધ્રહને ત્યાગ કરી સુખે કરીને સરલપણાથી સુવિશુદ્ધ દર્શન અને ચારિત્રની આરાધના કરવા સમર્થ થાય છે.
ટીકાર્ય–તે પણ પ્રજ્ઞાપનીય (બાધ પમાડવા લાયક) મુનિ અસરગ્રહને ત્યાગ કરી એટલે પોતે કપેલા જ્ઞાનને મૂકી દઈ જજી
