________________
પ્રમાદાચરણનું સ્વરૂપ.
(૧૭૫)
પીઠ ઉપરનું આસ્તરણ મૂલ વિગેરે ૧, કેયવિ એટલે રૂનું ભરેલું વસ્ત્ર તથા શાલ જેટે વિગેરે ૨, દઢગાલી એટલે દશી સહિત પહેરવાનું ધોતીયું વિગેરે વસ્ત્ર ૩, બાકીના પ્રાવારક અને નવતક એ બે ભેદ પ્રસિદ્ધ છે, તેમાં પ્રાવારક એટલે માણકી વિગેરે લેમ સહિત વસ્ત્ર. બીજા ગ્રંથકારે તેને મેટે કંબલ તથા પરિછિ એવું પણ કહે છે. ૪. અને નવતક એટલે જીર્ણ વસ્ત્ર. ૫. દુષ્ટ અષ્ટ કર્મને મથન કરનારા જિનેશ્વરેએ તૃણુ પંચક આ પ્રમાણે કહ્યું છે—શાલ (કલમશાલિ) ૧, વીહિ ૨, કેદરાં ૩, રાલક ( કાંગ ) ૪ એને અરણ્ય એટલે શ્યામા, વિગેરેનાં તૃણ પ. હવે ચર્મપંચક કહે છે–અજ-બકરો, એલગ-ઘેટે, ગાય, ભેંશ અને હરણ એ પાંચના ચર્મ જાણવા. અથવા બીજે પ્રકારે કહે છે–ચામડાના તળીપાં ૧, જેડા ૨, વાધરી ૩, કોશકપગના અંગુઠા વિગેરેમાં પહેરાય તેવી ખાળી ૪, અને કત્તીય એટલે ચામડાનું વસ્ત્ર ૫. તથા પ્રગટ સુવર્ણ વિગેરે પણ સાધુને ગ્રહણ કરવા લાયક નથી. કારણકે તેથી અસંયમ થાય છે. એ વિગેરે શાસ્ત્રમાં નિષેધ કરેલું સર્વ ચારિત્રીઓને ક૫તું નથી. તથા જાયફળ અને સોપારી વિગેરે અચિત્ત હોય તે પણ તે સાધુને અગ્રાહ્યા છે. કારણકે તે રાગનું કારણ છે તેથી તેનું દાન અથવા ગ્રહણ ગ્ય નથી.” "
–-આજ – હવે પ્રસ્તુતને સમાપ્ત કરતા કહે છે –
इच्चाई असमंजस- मणेगहा खुद्दचिठियं लोए । बहुएहि वि आयरियं, न पमाणं सुद्धचरणाणं ॥८॥
મૂલાઈ–ઈત્યાદિક અનેક પ્રકારનું સુજનેનું અયોગ્ય આચરણ લોકમાં ઘણા મનુષ્યોએ આચરેલું હોય તે પણ તે શુદ્ધ ચારિત્રવંતને પ્રમાણભૂત નથી.
ટીકાઈ–ઈત્યાદિ એટલે એવા પ્રકારનું અસમંજસ એટલે
