________________
(૧૬૮ )
ધર્મરત્ન પ્રકરણ. કાળાદિકની અપેક્ષાએ કરીને સંવિગ્ન ગીતાર્થોએ તેથી બીજું જ કાંઈક આચરેલું દેખાય છે.
ટકાઈ–કૃતમાં એટલે જિનેશ્વરના આગમમાં કાંઇક વસ્તુ અન્યથા એટલે જૂદા પ્રકારે કહેલી હોય તે પણ કાળાદિક કારણની અપેક્ષાએ એટલે દુષમાદિક રૂપ કાળનો વિચાર કરવા પૂર્વક સંવિગ્ન ગીતાર્થોએ અન્યથા પ્રકારે જ આચરેલી સાક્ષાત દેખાય છે. ૮૧.
--~ -- તે શું ? તે કહે છે–
कप्पाणं पाउरणं, अग्गोयरचाय झोलियाभिरका । ओवगहियकडाहय-तुंबयमुहदाणदोराई ॥२॥ મૂલાર્થ–
કનું પ્રાવરણ અગ્રાવતારને ત્યાગ, ઝેળી વડે ભિક્ષા તથા કટાહક તુંબક મુખદાન અને દેરા વિગેરે પતિકનો સ્વીકાર.
ટીકાથ–સાડા ત્રણ હાથ લાંબા અને અઢી હાથ પહોળા વસ્ત્રનું કહપ એવું નામ આગમમાં પ્રસિદ્ધ છે, તે કપનું પ્રાવરણ એટલે ચોતરફ શરીરે વીંટવું તે, આ કપ કારણ વિના ભિક્ષાચર્યાદિકમાં જતા સાધુએ સંવૃત્ત એટલે સંકેલેલા જ સ્કંધ ઉપર રાખવા એમ આગમમાં કહ્યું છે, છતાં હાલ તે પહેરવામાં આવે છે. અગ્રાવતાર એ પહેરવાનું વસ્ત્ર વિશેષ સાધુજનમાં પ્રસિદ્ધ છે, તેને ત્યાગ એટલે ચોલપટ્ટાને કરેલો ફેરફાર તથા ઝેળી એટલે હાથ ઉપર લટકતી પાત્રો રાખવાની ઝોળી, તેણે કરીને ભિક્ષા માટે જવું તે આગમમાં પાત્રબધના બે છેડા મૂઠીમાં પકડવાના કહ્યા છે, તથા બે કેણીની પાસે બાંધવાના કહ્યા છે. તથા ઔપગ્રહિક ઉપગરણ, જેવા કે કટાહક, તુંબક, સુખદાન અને દેરા વિગેરે પ્રસિદ્ધ છે. તે હાલમાં સાધુએ આચરેલા છે. અર્થાત આગમમાં કહેલા નથી. ૮૨
