________________
ભાવના વિષયોમાં સત્તર લિંગનું સ્વરૂપ. (૧૪૩) કયા ઢગલામાં પોતાનું તામ્રપાત્ર છે? તે તે ઓળખી શકે નહીં. નવા નવા મનુષ્યને નવા નવા ઢગલા કરતા જઈ તેણે પૂછ્યું કે“હે લેકે! તમે કેમ આ ઢગલા કરે છે ?” ત્યારે તેઓ પોતાની પહેલાં જેણે ઢગલા કર્યા હતા તેને બતાવવા લાગ્યા. પરંપરાએ કરીને છેવટે એક મનુષ્ય કહ્યું કે “હે ભટ્ટ! તને જ મેં ઢગલે કરતે જે. તેથી મેં ધાર્યું કે આ જ અહીં વિધિ હશે, એમ જાણુને મેં પણ ઢગલો કર્યો. તે સાંભળી ભટ્ટ બે કે–“મેં વિધિ ધારીને ઢગલે કર્યો નથી પરંતુ મેં મારું ભાજન દાટયું હતું તેની નિશાનીને માટે કર્યો હતો, તે તમે સર્વેએ ઢગલા કરીને મારે ઢગલો મને ભૂલવી દીધો છે” એમ કહી તે બ્રાહ્મણ બોલ્યા કે—“લેક ગતાનુગતિક છે, પણ લોક પરમાર્થને સમજાતું નથી, જુઓ ! મૂખ લોકે તામ્રપાત્ર ખોવરાવ્યું.”
આવા પ્રકારના લોકોને જાણુને લકસંજ્ઞાને એટલે વિચાર કર્યા વિના જ રમણીય લાગે તેવી લોકઠિને ત્યાગ કરે છે. અને સારી રીતે વિચાર કરીને કાર્ય કરનાર બુદ્ધિમાન ભાવ શ્રાવક હોય છે. ૬૮
તથા— नत्थि परलोगमग्गे, पमाणमन्नं जिणागमं मोत्तुं ।
आगमपुरस्सरं चिय, करेइ तो सव्वकिच्चाई ॥ ६६ ॥ મૂલાથ–પરલોકના માર્ગમાં જિનાગમ વિના બીજું કાંઈ પણ પ્રમાણ છે નહીં. તેથી ભાવ શ્રાવકસર્વ કિયાએ આગમ પૂર્વકજ કરે છે.
ટીકાથ–પર એટલે પ્રધાનએ લેક એટલે મેક્ષ, તેના માર્ગમાં એટલે જ્ઞાનાદિક ત્રણમાં, જિનાગમ એટલે રાગાદિકને જીતનારા જિનેશ્વરેએ રચેલા સિદ્ધાંતને મૂકીને બીજું કઈ પ્રમાણુ એટલે પ્રતીતિનું કારણ છે નહીં. કારણકે તે જિનાગમમાં જ અસત્યપણને અભાવ છે. કહ્યું છે કે–“ રાગથી, દ્વેષથી કે મેહથી અસત્ય વચન બોલાય છે. જેને આ દે ન હોય તેને અસત્ય બોલવાનું કારણ શું હોય?”
