________________
૨૨
मूलनायकमर्चित्वाष्टधार्हत्प्रतिमाः पराः । पूजयेच्चारुपुष्पैघैः मृष्ट्वा चांतर्बहिः स्थिताः ॥४१॥
મૂળનાયક ભગવંતની અષ્ટપ્રકારે પૂજા કરી, પછી અંદર અને બહાર રહેલા અન્ય જિનબિંબોને સાફ કરીને સુંદર પુષ્પોથી પૂજા કરવી જોઈએ. ૪૧.
अवग्रहाद्बहिर्गत्वा वंदेतार्हंतमादरात् ।
विधिना पुरतः स्थित्वा रचयेच्चैत्यवंदनम् ॥४२॥
ત્યારપછી અવગ્રહમાંથી બહાર આવી અરિહંત ભગવંતને આદરપૂર્વક વંદન કરે અને સામે (આગળ) રહીને વિધિ પૂર્વક ચૈત્યવંદન કરે. ૪૨. एकशक्रस्तवेनाद्या द्वाभ्यां भवति मध्यमा ।
पंचभिस्तूत्तमा ज्ञेया जायते सा त्रिधा पुनः ॥४३॥
એક શક્રસ્તવ (નમુન્થુણં)થી આદ્ય (વંદના), બે વડે મધ્યમ અને પાંચથી ઉત્તમ ચૈત્યવંદન જાણવું, તે વંદના આમ ત્રણ પ્રકારે થાય છે. ૪૩. स्तुतिपाठे योगमुद्रा जिनमुद्रा च वंदने । मुक्ताशुक्तिमुद्रा तु प्रणिधाने प्रयुज्यते ॥ ४४ ॥
(નમુન્થુણં વિ.)સ્તુતિપાઠમાં યોગમુદ્રા, વંદનમાં જિનમુદ્રા અને ‘જયવીયરાય, જાવંતિ ચેઇઆઇં, જાવંત કે વિ સાહુ' એ ત્રણ પ્રણિધાનમાં મુક્તાશુક્તિમુદ્રા કરવી જોઈએ. ૪૪.
उदरे कूर्परे न्यस्य कृत्वा कोशाकृती करौ । अन्योन्यांगुलिसंश्लेषाद्योगमुद्रा भवेदियम् ॥४५॥
પેટ ઉપર બે હાથની કોણીઓ સ્થાપી બે ય હાથ કમળના ડોડાના આકારે કરી પરસ્પર આંગળીના સંશ્લેષથી આ યોગમુદ્રા થાય છે. ૪૫.
पुरोंऽगुलानि चत्वारि पश्चादूनानि तानि तु । अवस्थितिः पादयोर्या जिनमुद्रेयमीरिता ॥ ४६॥
